– Δεν υπάρχουν σαφείς στίχοι σχετικά με αυτό το θέμα;
– Υπάρχει κάποια ισλαμική αίρεση που να υιοθετεί μια τέτοια άποψη;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
α)
Η πεποίθηση ότι όποιος μπαίνει στον τάφο με πίστη, σίγουρα δεν θα μπει στην κόλαση, δεν είναι δόγμα των Αχλ-ι Σουννέ.
β)
Όποιος μπαίνει στον τάφο με πίστη,
Ακόμα και αν πάει στην κόλαση, τελικά θα βγει από εκεί και θα μπει στον παράδεισο.
γ)
Ο τρόπος σκέψης που αναφέρεται στην ερώτηση ανήκει σε μία από τις αιρέσεις που δεν ακολουθούν την ορθόδοξη σουνιτική θεολογία.
Στην αίρεση των Μουρτζιτών
ανήκει. Αυτή η νοοτροπία προέκυψε ως αντίδραση στις σχολές Χαριζιτών και Μουταζιλιτών.
Χαριζίτες,
λέγοντας ότι όποιος διαπράττει μεγάλο αμάρτημα είναι άπιστος,
Μουταζιλίτες
ότι δεν είναι ούτε πιστοί ούτε άπιστοι, αλλά
μεταξύ δύο οικιών/μεταξύ δύο σπιτιών
υποστήριζε ότι βρισκόταν κάπου.
Σε ένα περιβάλλον όπου αυτές οι δύο διαφορετικές πεποιθήσεις είναι διαδεδομένες, η υπακοή δεν ωφελεί, όπως και η απιστία, σύμφωνα με τους Μουρτζιίτες.
με την πίστη, η αμαρτία δεν θα βλάψει
ύψωσε τη φωνή του/της με τη διατριβή του/της.
δ)
Ορισμένοι έχουν δώσει τον ακόλουθο ορισμό για τους Μουρτζιέ:
“Μουρτζιέ:
Είναι εκείνοι που δεν αναβάλλουν τις αμαρτίες τους για τον Θεό, αλλά λένε ότι οι πιστοί έχουν συγχωρεθεί και θα πάνε στον παράδεισο.”
(βλ. Αμπού Μπακρ αλ-Χαλλάλ, Μασαΐλ, φ. 106α)
Το άτομο που αναφέρεται στην ερώτηση ταιριάζει ακριβώς σε αυτήν την περιγραφή.
ε)
Αυτή η άποψη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το Κοράνι και τη Σούννα. Διότι στο Κοράνι και στα αυθεντικά χαντίθ υπάρχουν σαφείς πληροφορίες ότι και οι πιστοί που πεθαίνουν με πίστη θα μπουν στην κόλαση.
Εδώ αρκεί να θυμηθούμε αυτούς τους δύο στίχους:
«Δεν ξέρεις ότι η κυριαρχία των ουρανών και της γης ανήκει στον Αλλάχ; Εκείνος τιμωρεί όποιον θέλει και συγχωρεί όποιον θέλει, γιατί ο Αλλάχ είναι παντοδύναμος.»
(Μίντε, 5/40)
«Αυτούς που απίστησαν και εμπόδισαν τους άλλους από το δρόμο του Αλλάχ, και πέθαναν ως άπιστοι, ο Αλλάχ ποτέ δεν θα τους συγχωρήσει.»
(Μωάμεθ, 47/34)
– Ας το σκεφτούμε καλά: Στην Σούρα αλ-Μα’ίντα αναφέρεται:
«Ο Θεός τιμωρεί όποιον θέλει και συγχωρεί όποιον θέλει.»
Από την έκφραση φαίνεται ότι, στην άλλη ζωή, μερικοί άνθρωποι θα τιμωρηθούν, ενώ άλλοι, αν και άξιζαν την τιμωρία, θα συγχωρεθούν. Αυτό αναφέρεται στο σούρα Μουχάμμαντ.
«Αυτούς που πεθαίνουν άπιστοι, ο Αλλάχ πια ποτέ δεν θα τους συγχωρήσει.»
Από την παραπάνω φράση γίνεται σαφές ότι ο Θεός ποτέ δεν συγχωρεί όσους πεθαίνουν άπιστοι. Επομένως, όσοι αναφέρονται στο στίχο της Σούρας αλ-Μαΐντα δεν είναι άπιστοι, διότι η Σούρα Μουχάμμαντ δεν το επιτρέπει.
Συνεπώς,
Αυτοί που συγχωρούνται και αυτοί που τιμωρούνται είναι μόνο οι πιστοί.
Στην πραγματικότητα,
«Ο Αλλάχ δεν συγχωρεί ποτέ την πολυθεΐα. Συγχωρεί όμως τα υπόλοιπα αμαρτήματα σε όποιον θέλει.»
(Νίσα, 4/48)
Στο εδάφιο αυτό τονίζεται ότι ορισμένοι από τους μη-άπιστους μπορεί να συγχωρεθούν, ενώ άλλοι όχι. Επομένως, αυτοί είναι επίσης πιστοί.
Άρα, το να πεθάνεις με πίστη δεν σημαίνει ότι δεν θα υποστείς πλέον τιμωρία.
– Επίσης, ο Προφήτης Αβραάμ:
«Ελπίζω ότι ο Κύριός μου θα συγχωρήσει τις αμαρτίες μου την ημέρα της κρίσεως.»
(Αλ-Σουαρά, 26/82)
Η φράση που αναφέρεται στο εδάφιο, αποτελεί μια πολύ σαφή ένδειξη ότι οι αμαρτίες μπορεί να μην συγχωρεθούν ούτε μετά την είσοδο στον τάφο με πίστη.
διότι η συγχώρεση όσων εισέρχονται άπιστοι είναι ήδη αδύνατη.
– Ωστόσο, είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε αυτούς που αναφέρονται στην ερώτηση να κατανοήσουν την αλήθεια, χωρίς να τους αποκηρύξουμε ως άπιστους. Αυτοί που έχουν τέτοιες απόψεις ονομάζονται, από δογματική άποψη, «αχλ-ι μπι’α» και δεν μπορούν να χαρακτηριστούν άπιστοι.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
