«Όποιος αναζητήσει άλλη θρησκεία εκτός από το Ισλάμ, αυτή δεν θα γίνει δεκτή και θα είναι από τους χαμένους στην άλλη ζωή.» (Αλ-Ιμράν, 3/85)
«Αναμφίβολα, όσοι πιστεύουν, οι Ιουδαίοι, οι Χριστιανοί και οι Σαβίτες, όσοι από αυτούς πιστεύουν αληθινά στον Αλλάχ και στην Ημέρα της Κρίσης και πράττουν καλό, θα έχουν την ανταμοιβή τους από τον Κύριό τους. Δεν θα φοβηθούν και δεν θα λυπηθούν.» (Αλ-Μπακαρά, 2:62)
– Σκέφτομαι τη διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο εδάφια και δεν μπορώ να την καταλάβω. Ένας άθεος φίλος μου είπε να κοιτάξω αυτά τα εδάφια. Μου έστειλε βέβαια πολλά πράγματα, αλλά αυτό τράβηξε την προσοχή μου.
– Φαίνεται να υπάρχει αντίφαση σε δύο στίχους;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Η διάταξη που περιέχεται στο σούρα Άλ-Ιμράν,
Μετά την έλευση του Ισλάμ, η κατάσταση όσων δεν το αποδέχτηκαν
Αυτό αφορά όλους. Κάθε πιστός μιας θεϊκής θρησκείας έχει την υποχρέωση να ακολουθεί τη θρησκεία του κατά την εποχή του. Στην εποχή του Μωυσή (ασμ), οι Εβραίοι που ακολούθησαν τη θρησκεία του κέρδισαν τη σωτηρία. Στην εποχή του Ιησού (ας), οι Χριστιανοί που τον ακολούθησαν κέρδισαν τη σωτηρία. Και στην εποχή του Μωάμεθ (ασμ), όσοι τον ακολούθησαν κέρδισαν τη σωτηρία.
Επομένως,
Στην εποχή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), κανείς, ανεξαρτήτως θρησκείας, δεν δικαιούται σωτηρίας αν δεν ασπαστεί το Ισλάμ.
Αυτός ο 85ος στίχος της Σούρας Άλ-Ιμράν εκφράζει αυτή την αλήθεια με σαφήνεια.
– Στο 62ο εδάφιο της Σούρας αλ-Μπακάρα αναφέρεται:
–
όπως αναφέραμε και νωρίτερα-
Αναφέρεται ότι κάθε πιστός, εφόσον ακολουθεί τον δικό του προφήτη και υπακούει στη θρησκεία που εκείνος έφερε, θα αξιωθεί της σωτηρίας.
Σύμφωνα με αυτό, όσοι υπάκουσαν στους προφήτες τους και στη θρησκεία που έφεραν, κατά την εποχή του Νώε, του Αβραάμ και του Μωυσή, δικαιούνταν τη σωτηρία. Οι Χριστιανοί που ακολούθησαν τον Ιησού κατά την εποχή του, δικαιούνταν τη σωτηρία. Και όσοι ακολούθησαν τον Μωάμεθ κατά την εποχή του, δικαιούνταν τη σωτηρία.
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν)
ότι είναι ένας προφήτης που έχει σταλεί σε όλη την ανθρωπότητα
σύμφωνα με την οποία, όλοι οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των Εβραίων και των Χριστιανών, έχουν την ευθύνη να ασπαστούν το Ισλάμ.
Η επεξηγηματική μετάφραση του σχετικού εδαφίου έχει ως εξής:
«Χωρίς αμφιβολία,
(Εκείνοι που πίστεψαν σε αυτόν την εποχή του Προφήτη Μωάμεθ)
πιστοί,
(Εκείνοι που πίστεψαν σε αυτόν την εποχή του Μωυσή)
Αυτοί που είναι Εβραίοι,
(Αυτοί που πίστεψαν σε αυτόν την εποχή του Ιησού)
Χριστιανοί και
(ορίζεται με διάφορους τρόπους από τους μελετητές)
«Όσοι από τους Σαβίους πιστεύουν στον Θεό και στην Ημέρα της Κρίσεως και πράττουν δίκαια έργα, η αμοιβή τους είναι κοντά στον Κύριό τους. Δεν θα φοβούνται πια, ούτε θα λυπηθούν.»
(Αλ-Μπακαρά, 2:62)
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ερμηνείες αυτού του στίχου στα ερμηνευτικά κείμενα. Συνοπτικά και κατά προτίμηση, θεωρούμε κατάλληλες τις ακόλουθες εξηγήσεις:
– Στο στίχο αυτό, τονίζεται η πίστη στον Θεό και στην μεταθανάτια ζωή, δύο θεμελιώδη στοιχεία κοινά σε όλες τις θρησκείες και αποτελούν τη συνταγή σωτηρίας και τα ελάχιστα κοινά σημεία όλων των εθνών και λαών. Σύμφωνα με αυτό,
οποιοδήποτε έθνος, στην εποχή του
–
σύμφωνα με τις διδασκαλίες του δικού τους προφήτη-
Εάν πιστεύει στον Θεό και στη μεταθανάτια ζωή και ζει σύμφωνα με αυτή την πίστη.
θα σωθούν. Δεν έχει σημασία αν ονομάζονται Μουσουλμάνοι, Εβραίοι ή Χριστιανοί.
– Ένα σημαντικό σημείο είναι το εξής:
οι καλές πράξεις, που είναι μια άλλη ονομασία για την ορθή πορεία που ακολουθούν τα έθνη
-με τάξη και σύμφωνα με το θέλημα του Θεού
–
αυτό είναι δυνατό μόνο αν παραμείνουν πιστοί στις διδασκαλίες των προφητών τους.
– Σύμφωνα με αυτό, το οποίο αναφέρεται στο στίχο
Οι πιστοί / οι Μουσουλμάνοι, παραμένουν πιστοί στην αποκάλυψη που κήρυξε ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν).
σε περίπτωση που σωθούν.
Χωρίς αμφιβολία, ο παράδεισος δεν ανήκει αποκλειστικά στους μουσουλμάνους. Είναι ένας τόπος όπου θα πάνε και άλλοι άνθρωποι. Για παράδειγμα, ορισμένοι…
Εβραίοι
και σώθηκαν με την υπακοή στον Μωυσή (ας), τον προφήτη της εποχής τους. Στην εποχή του Ιησού (ας), όσοι υπάκουσαν σ’ αυτόν…
Χριστιανοί
από τα οποία έχουν απαλλαγεί. Επίσης
Σαβίτες
το ίδιο ισχύει και για το/την/τα/τις.
Η αναφορά αυτών των ονομάτων στο Κοράνι έχει το εξής νόημα: Ο Θεός δεν κρίνει τους ανθρώπους/τα έθνη με βάση τα ονόματά τους, τα οποία είναι όλα δικά Του δημιουργήματα. Αντιθέτως, κρίνει υπέρ ή κατά αυτών ανάλογα με το αν πίστεψαν ή όχι στους απεσταλμένους Του και στο θεϊκό μήνυμα.
Σύμφωνα με αυτό, όπως αναφέρουν και ορισμένοι μελετητές, η μετάφραση που δίνεται σε αυτόν τον στίχο είναι η εξής:
«Ενάρετη πράξη / καλό έργο»
Εννοείται,
Πίστη στον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν)
είναι. Πρέπει να θυμόμαστε ότι, σύμφωνα με την σαφή δήλωση του Κορανίου, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) είναι ένας προφήτης που εστάλη σε όλη την ανθρωπότητα.
Σύμφωνα με αυτό, κατά τη διάρκεια των δεκαπέντε αιώνων που κυριαρχεί η διδασκαλία του, όλοι οι άνθρωποι που υπάρχουν είναι υπεύθυνοι απέναντί του.
Χωρίς δικαιολογία.
Η κατάσταση όσων δεν πιστεύουν σε αυτόν δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική.
Τα ακόλουθα εδάφια από το Σουρβέιγιε (Σουρβέιγιε) ενισχύουν περαιτέρω αυτό το θέμα:
«Οι άπιστοι, είτε από τους ανθρώπους της Βίβλου είτε από τους ειδωλολάτρες, θα παραμείνουν αιώνια στη φωτιά της κόλασης. Είναι τα χειρότερα πλάσματα. Αλλά εκείνοι που πιστεύουν και πράττουν καλά έργα, είναι τα καλύτερα πλάσματα.»
(Απόδειξη, 98/6-7)
Σε αυτό το εδάφιο, η λέξη “σύνασπροι” χρησιμοποιείται ως όνομα για τους ειδωλολάτρες.
«Μουσρίκ»
; Ως ρήμα για τους ανθρώπους της Βίβλου
«Κεφερου = αυτοί που είναι άπιστοι»
Στην έκφρασή του υπάρχει μια ρητορική απόχρωση:
Οι ειδωλολάτρες,
Ήταν ειδωλολάτρες, τόσο πριν όσο και μετά το Ισλάμ. Επειδή το όνομα υποδηλώνει συνέχεια, σχετικά με αυτούς…
«Εσρέκυ = Αυτοί που ενδίδουν στην ειδωλολατρία»
όχι
«ΜΟΥΣΡΙΚΙΝ = Μουσρικοί»
χρησιμοποιήθηκε η λέξη.
Άνθρωποι της Βίβλου
Δηλαδή, πριν από την έλευση του Ισλάμ, δεν ήταν άπιστοι, αλλά πιστοί. Η απιστία τους οφείλεται στην άρνησή τους να πιστέψουν στον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν). Αυτό είναι μια πραγματικότητα που συνέβη αργότερα. Γι’ αυτόν τον λόγο, στο στίχο αναφέρεται γι’ αυτούς…
“ΚΑΦΙΡΙΝ = Άπιστοι”
όχι η έκφραση, αλλά η έννοια αυτών που αργότερα έγιναν άπιστοι
“ΚΕΦΕΡΟΥ”
χρησιμοποιήθηκε στην πράξη.
Από όλες τις εξηγήσεις προκύπτει ότι το εν λόγω
Ανάμεσα στα δύο εδάφια δεν υπάρχει αντίφαση, αλλά αλληλοπεριχώρηση, αλληλεγγύη και ενίσχυση.
υπάρχει.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
