– Δεν κατάλαβα αυτή την ιστορία, μπορείτε να μου την εξηγήσετε;
– Στην παρακάτω αφήγηση, γιατί ο Προφήτης μας λιθοβολεί τον νεαρό; Απ’ όσο γνωρίζω, για να επιβληθεί η ποινή της λιθοβολίας, είτε ο μοιχός πρέπει να ομολογήσει τέσσερις φορές, είτε τέσσερις άνδρες μάρτυρες πρέπει να τον έχουν δει να μοιχεύει. Εδώ όμως δεν βλέπω τέσσερις ομολογίες. Μήπως λείπει κάτι από το χαντίθ; Μπορείτε να μου το εξηγήσετε;
– Ο Χαλίντ μπιν Λεκλάτζ αφηγείται ότι ο πατέρας του, Λεκλάτζ, είπε τα εξής:
– Εκείνος (ο Λεκλάκ) εργαζόταν καθισμένος μόνος του στην αγορά. Πέρασε μια γυναίκα που κουβαλούσε ένα παιδί στην αγκαλιά της. (Ο Λεκλάκ λέει): Οι άνθρωποι έτρεξαν μαζί της, κι εγώ περπάτησα. Έφτασα κοντά στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία του Θεού να είναι επάνω του). Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία του Θεού να είναι επάνω του) είπε: “Ποιος είναι ο πατέρας αυτού;” Η γυναίκα σώπασε (δεν απάντησε). Ένας νέος που στεκόταν δίπλα στη γυναίκα είπε: “Εγώ είμαι ο πατέρας του, Ω Αγγελιοφόρε του Θεού!” Ο Αγγελιοφόρος του Θεού γύρισε στη γυναίκα και είπε: “Ποιος είναι ο πατέρας αυτού του παιδιού που έχεις στην αγκαλιά σου;” Ο νέος είπε πάλι: “Εγώ είμαι ο πατέρας του, Ω Αγγελιοφόρε του Θεού!” Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία του Θεού να είναι επάνω του) κοίταξε μερικούς από αυτούς που στέκονταν γύρω του. Τους ρωτούσε για την κατάσταση του νέου. Εκείνοι είπαν: “Δεν ξέρουμε τίποτα κακό γι’ αυτόν”. Τότε ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Θεού να είναι επάνω του) είπε στο νέο: “Είσαι παντρεμένος;” Ο νέος είπε: “Ναι”. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία του Θεού να είναι επάνω του) διέταξε να τον λιθοβολήσουν. Βγάλαμε το νέο, σκάψαμε μια τρύπα αρκετά μεγάλη για να τον λιθοβολήσουμε, και μετά τον λιθοβολούσαμε μέχρι να σταματήσει να κινείται (να πεθάνει).
– Τότε ήρθε ένας άντρας. Ρωτούσε για τον νεαρό που λιθοβολήθηκε. Τον πήγαμε στον Αγγελιοφόρο του Θεού και είπαμε: «Αυτός ο άντρας ρωτάει για εκείνον τον ακάθαρτο».
– Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε: “Η μυρωδιά του είναι πιο ευχάριστη από το μόσχο στα μάτια του Θεού.”
– Καταλάβαμε ότι ο άνθρωπος ήταν ο πατέρας του νεαρού. Του βοηθήσαμε στο πλύσιμο, το τύλιγμα και την ταφή του νεαρού.” (Αμπού Νταβούντ, Χουντούντ 24, Χαντίθ αρ. 4435; Μουσνέδ, Ιμάμ Αχμέντ, 3/479)
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η εθελοντική ομολογία του κατηγορουμένου εναντίον του εαυτού του αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο για το έγκλημα της μοιχείας.
είναι ομόφωνα αποδεκτό από τους μελετητές του Ισλάμ.
Ωστόσο
Σύμφωνα με τους Μαλικίτες και τους Σαφιίτες, η απλή ομολογία είναι αρκετή, ενώ σύμφωνα με τους Χαναφίτες και τους Χαμπαλίτες
λόγω της αντανάκλασης της ειδικής διάταξης περί μαρτυρίας και της εφαρμογής της στη Σούννα
η επανάληψη της ομολογίας τέσσερις φορές
Σύμφωνα με τους Χαναφίτες, αυτό πρέπει να γίνεται σε διαφορετικές συνεδριάσεις, ενώπιον του δικαστή στο δικαστήριο, και ο δικαστής πρέπει να το απορρίπτει κάθε φορά.
Ομολογία,
Η εξήγηση πρέπει να είναι τόσο σαφής και οριστική, ώστε να μην αφήνει καμία αμφιβολία ή σύγχυση σχετικά με το αν το γεγονός συνέβη πραγματικά. Αν και αναφέρεται ότι την εποχή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) επιβλήθηκε η ποινή της λιθοβολίας σε έναν άνδρα ονόματι Μαΐζ και σε μια γυναίκα από τη φυλή Γαμίδη, με βάση τις ομολογίες τους, η προσφυγή κάποιου στο δικαστήριο και η ομολογία εγκλημάτων που δεν μπορούν να αποδειχθούν με άλλο τρόπο δεν είναι κατ’ αρχήν κάτι που ενθαρρύνεται θρησκευτικά.
Εκτός αν αποδειχθεί το αντίθετο.
Η απόκρυψη των αμαρτιών που διαπράττονται μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού,
Ενθαρρύνεται η αναζήτηση συγχώρεσης από τον Αλλάχ με την αποφασιστικότητα να μην διαπραχθεί ξανά η πράξη. Μάλιστα, οι Χαναφίτες είπαν ότι θα ήταν σκόπιμο ο δικαστής να παροτρύνει όσους έρχονται να ομολογήσουν ενοχή εις βάρος τους να αποσύρουν τις ομολογίες τους.
Επιβολή ποινής με βάση μόνη την ομολογία.
εξηγείται από την επιθυμία να καθησυχαστεί η συνείδηση του ομολογούντος, ο οποίος επιμένει να εξαγνιστεί από την αμαρτία που διέπραξε μέσα στην ψυχολογία του, και από την ιδέα να μην αφήσει το έγκλημα ατιμώρητο, το οποίο έχει γίνει πλέον γνωστό στην κοινωνία μετά την ομολογία.
Ο ομολογών,
σε οποιοδήποτε σημείο της διαδικασίας, μέχρι την ολοκλήρωση της εκτέλεσης της ποινής
μπορεί να ανακαλέσει την ομολογία του· σε αυτή την περίπτωση, το έγκλημα και η ποινή θα αποσβεστούν.
Επίσης, εάν ο καταδικασθείς δραπετεύσει κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης της ποινής, η εκτέλεση αναστέλλεται και, σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελετητών, η πράξη αυτή θεωρείται ως υπαναχώρηση από την ομολογία του καταδικασθέντος.
Σύμφωνα με την πλειοψηφία των νομικών, δεν ερωτάται ομολογών την μοιχεία με ποιον την διέπραξε. Εάν έχει δώσει το όνομα του άλλου, δεν απαιτείται από αυτόν να ομολογήσει την πράξη και δεν πρέπει να του επιβληθεί ποινή. Διότι…
Η ομολογία είναι ένα ελλιπές αποδεικτικό μέσο που μπορεί να έχει νομικές συνέπειες μόνο εις βάρος του ομολογούντος.
Επίσης, σύμφωνα με τους Χαναφίτες, εάν η άλλη πλευρά ισχυρίζεται ότι η σχέση έλαβε χώρα εντός γάμου, τότε δεν επιβάλλεται ποινή μοιχείας ούτε στην άλλη πλευρά ούτε σε αυτόν που ομολογεί.
Σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελετητών, οι μαρτυρίες άλλων ατόμων που ισχυρίζονται ότι κάποιος ομολόγησε μοιχεία δεν γίνονται δεκτές ως αποδεικτικά στοιχεία στο δικαστήριο.
Εν ολίγοις,
Υπάρχουν διάφορες, αλληλοσυγκρουόμενες αφηγήσεις σχετικά με την ομολογία μοιχείας. Εξαιτίας αυτού, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ των μελετητών.
Στους Χαναφίτες και τους Χανμπαλίτες
σύμφωνα με τη νομολογία, για να είναι έγκυρη η ομολογία μοιχείας, πρέπει να ομολογηθεί τέσσερις φορές. Από τους νομικούς μελετητές
Αλ-Χακέμ, Ισάκ, Ιμπν Αμπί Λέιλα
είναι επίσης αυτής της άποψης.
Στους Σαφιίτες και τους Μαλικίτες
σύμφωνα με αυτόν, η ομολογία μία φορά είναι αρκετή για να αποδειχθεί η μοιχεία.
Χασάν, Χαμμάδ, Ταμπερί, Ιμπν αλ-Μουνζίρ
και πολλοί άλλοι μελετητές συμμερίζονται αυτήν την άποψη.
Άρα, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούμε να βρούμε κάποια ατέλεια στο χαντίθ.
Διαφορετικές παραδόσεις των χαντίθ υποδεικνύουν ήδη διαφορετικές καταστάσεις. Το σημαντικό είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι νομικοί.
Πηγές:
– Κασάνι, Μπεντάι, 7/33.
– Ιμπν Ρουσντ, Μπινταγέτουλ-μουτζτεχίντ, 4/215 κ.ε.
– Ιμπν Κουδάμα, αλ-Μουγνί, 9/34 κ.ε.
– Ναουαουί, αλ-Ματζμού, 20/3 κ.ε.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
