Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Από τον Αδάμ (α.σ.) μέχρι τον Προφήτη Μωάμεθ (σ.α.σ.), οι αρχές της πίστης που κήρυξαν όλοι οι προφήτες είναι ίδιες. Αυτό αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό όλων των αληθινών θρησκειών που κήρυξαν οι προφήτες. Κανένας προφήτης δεν άλλαξε τις αρχές της πίστης ούτε πρόσθεσε τίποτα σε αυτές. Ό,τι ο Αδάμ (α.σ.) κάλεσε τους ανθρώπους να πιστέψουν, το ίδιο κάλεσε και ο τελευταίος προφήτης, ο Μωάμεθ (σ.α.σ.), την κοινότητά του να πιστέψει.
Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των θείων θρησκειών όσον αφορά τις αρχές της πίστης, ούτε και όσον αφορά τις θεμελιώδεις λατρευτικές πρακτικές.
Η προσευχή, που αποτελεί πυλώνα της θρησκείας, είναι μια υποχρεωτική πράξη λατρείας για όλους τους προφήτες και τις κοινότητές τους. Η διαφορά έγκειται μόνο στις ώρες και στον αριθμό των ρεκατ. Σε εμάς, επιβλήθηκε ως πέντε προσευχές, ισοδύναμες με πενήντα προσευχές όσον αφορά την ανταμοιβή.
Η υποχρέωση της προσευχής αναφέρεται ρητά στο Κοράνι, ότι επιβλήθηκε και στις προηγούμενες κοινότητες. Για παράδειγμα, σε ένα στίχο αναφέρεται ότι ο Προφήτης Ιμπραήμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) προσευχόταν συνεχώς και ζητούσε από τους απογόνους του να συνεχίσουν να προσεύχονται:
«Κύριε, κάνε εμένα και τους απογόνους μου να είμαστε σταθεροί στην προσευχή. Κύριε, δέξου την προσευχή μου.»
(Αβραάμ, 14/40)
Ο Μωυσής (Μωυσής) επίσης διατάχθηκε να προσεύχεται. Στο 12ο στίχο της Σούρας αλ-Μα’ίντα αναφέρεται ότι οι Ισραηλίτες έδωσαν ρητή υπόσχεση να προσεύχονται.
Ο Προφήτης Σουάιμπ (α.σ.) προσευχόταν πολύ. Μάλιστα, γι’ αυτόν τον λόγο προσπάθησαν να τον προσβάλουν. Αυτό αναφέρεται στο Κοράνι ως εξής:
«Είπαν: «Ω Σουάιμπ, μήπως η προσευχή σου σε διατάσσει να εγκαταλείψεις τη λατρεία των προγόνων μας και να μην κάνεις ό,τι θέλεις με τα υπάρχοντά μας;»
(Χουντ, 11/87)
Επίσης, στο Κοράνι αναφέρεται ότι ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Ζαχαρίας και ο Ιησούς (ειρήνη ας είναι επ’ αυτούς) προσεύχονταν.
Από την άλλη πλευρά, η νηστεία και η ελεημοσύνη δεν είναι θρησκευτικές υποχρεώσεις που αφορούν αποκλειστικά την κοινότητα του Προφήτη μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Πράγματι, στο Ιερό Κοράνι αναφέρεται ότι αυτές οι θρησκευτικές υποχρεώσεις επιβάλλονταν και σε άλλες κοινότητες. Για παράδειγμα, στο 183ο στίχο της Σούρας Αλ-Μπακάρα, αναφέρεται με την εξής μετάφραση:
«Ω εσείς που πιστεύετε! Η νηστεία έχει θεσπιστεί για εσάς, όπως είχε θεσπιστεί και για τις προηγούμενες κοινότητες, για να γίνετε ευσεβείς.»
Ναι, η προσευχή, η νηστεία, η ελεημοσύνη και πολλές άλλες θρησκευτικές πρακτικές υπήρχαν και στις θρησκείες των άλλων προφητών. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί εγκατέλειψαν ή τροποποίησαν αυτές τις πρακτικές. Επομένως,
“Οι Μουσουλμάνοι πήραν την προσευχή από τους Εβραίους.”
αντί να πω,
«Ο Θεός διέταξε την προσευχή και στους Εβραίους και σε άλλα έθνη.»
είναι πιο σωστό να πούμε.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Πώς έφτασε η προσευχή από τους προφήτες μέχρι σήμερα; Προσεύχονταν και οι άλλοι προφήτες και οι λαοί τους;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
