میکروارگانیسم‌ها و دایناسورها چگونه به کشتی نوح برده و در آن جای داده شدند؟

– میکروارگانیسم‌ها چگونه به کشتی نوح راه یافتند و در آن جای گرفتند؟ – حضرت نوح چگونه دایناسورهای غول‌پیکری مانند سِیسموسور و تی‌رکس را در کشتی خود جا داد؟

برادر/خواهر گرامی ما،

حضرت نوح و قومش، حدود سه تا چهار هزار سال قبل از میلاد در بین النهرین و نواحی اطراف آن زندگی می کردند.

زیرا بشریت که با حضرت آدم در مکه آغاز شد، در زمان حضرت نوح توانست فقط بین عربستان و بین النهرین گسترش یابد.

همانطور که می دانید، خداوند به حضرت نوح دستور می دهد که کشتی بسازد و هنگامی که فرمان از جانب او صادر شود، مؤمنان و یک جفت از هر حیوانی را به این کشتی ببرد.

خداوند متعال به حضرت نوح دستور داد تا هنگامی که آب از تنور فوران کرد، سوار کشتی شوند.

تنور،

این واژه به زبان ما به معنای تنور، یعنی فر، وارد شده است. ظاهراً زمان سوار شدن به کشتی مشخص نیست. گفته شده است که هرگاه از تنور آب فوران کند، باید سوار کشتی شد. تخمین زده می شود که این کشتی، کشتی بخار بوده است.

هنگامی که آب از آسمان به شدت باریدن گرفت و از زمین فوران کرد، به حضرت نوح (ع) علامت داده شد.

در چنین محیط پرهیاهو و شلوغی، هر کس به فکر خویش است. مؤمنان حضرت نوح

-که در روایتی هشت نفر و در روایتی دیگر هشتاد نفر بوده‌اند-

بلافاصله آنها را به کشتی دعوت کرد و از هر کدام از حیوانات اهلی که می توانستند از آنها بهره ببرند، یک جفت به کشتی برد.

بارش باران‌های مداوم به مدت روزها و هفته‌ها، زمین را به طور کامل زیر آب برد و همه منکران خدا در این آب غرق شدند. کشتی حضرت نوح و همراهانش نیز بر کوه جودی قرار گرفت. این گروه مؤمن از آنجا به خشکی فرود آمدند و برای خود یک نظام زندگی جدید بنا نهادند.

طوفان نوح،

در تمام کتب آسمانی آمده است. طوفان نوح، مصیبتی بود که از سوی خداوند برای مجازات منکران قوم نوح نازل شد. در واقع، این قوم فزونی یافت و منکران از میانشان برآمدند و خداوند از آنان…

عاد، ثمود و لوط

و بر قوم هایشان از آسمان و زمین بلاها فرستاد و آنان را هلاک کرد.

خداوند، منکران را در جوامعی همچون قوم عاد، ثمود و لوط، با مصیبت‌های گوناگون مجازات کرد. اما این مصیبت‌ها فقط به افراد آن جوامع رسید و به جاهای دیگر سرایت نکرد؛ زیرا هدف از مصیبت، همان منکران بودند.

بنابراین، مصیبت‌هایی که بر قوم‌ها نازل می‌شد، فقط به همان قوم اختصاص داشت و مصیبت‌های آسمانی یا زمینی در خارج از آن شهرها دیده نمی‌شد.

همین امر در مورد قوم نوح نیز صادق است. در اینجا نیز منظور از مصیبت، هلاکت منکران است. با توجه به هدف و غایت، آنگاه محدود بودن طوفان نوح به منطقه بین النهرین، محل سکونت قوم نوح، و نواحی مکه و مدینه، با حکمت و عقل سازگارتر است.

هیچ دلیل عقلی وجود ندارد که مصیبت قوم نوح باید در سراسر جهان رخ دهد. قوم نوح بود که از دستورات خدا سرپیچی کرد. پس طبیعی است که مصیبت فقط بر آنان نازل شود.

حکمت اقتضا نمیکند که در جاهای دیگر دنیا، جایی که انسان وجود ندارد، چنین طوفانی رخ دهد.

از آنجا که حضرت نوح در آن لحظه با حیوانات در مکان‌های دیگر سر و کار نداشت، این امر اصلاً امکان‌پذیر نبود. زیرا در آن لحظه که نبرد مرگ و زندگی در جریان بود، حضرت نوح به طور قطع به این فکر نمی‌کرد که چگونه کرم خاکی را از درون خاک، گرگ را از نوک کوه و ماهی را از درون آب به کشتی بیاورد. در چنین لحظه‌ای، گرفتن و نگهداری حیوانات وحشی نیز امکان‌پذیر نبود.

آن لحظه، لحظه ای است که همه به دنبال جایی برای فرار می گردند.

باران از آسمان می‌بارد و آب از زمین فوران می‌کند. خانه‌ها و جاده‌ها ناگهان زیر آب می‌روند. مردم به دنبال جایی برای فرار می‌گردند. قرآن کریم می‌فرماید که پسر حضرت نوح سوار کشتی نشد و حضرت نوح (ع) تلاش کرد تا پسرش را سوار کشتی کند. یعنی در بحبوحه این آشفتگی که بستگان و عزیزان انسان سوار کشتی می‌شوند یا نه، وقت آن نیست که به طوطی و میمون یا گاومیشی که در جنگل‌های آفریقا هستند فکر کنیم. نیازی هم به این نیست. آنها فقط حیوانات اهلی را که در مقصد به کارشان می‌آید، با خود برده‌اند.

گرفتن حیوانات وحشی، از نظر زمان و مکان و نحوه وقوع حادثه مناسب نیست، و از نظر حکمت هم مناسب نیست.

با سلام و دعا…

اسلام در پرتو پرسش‌ها