برادر/خواهر گرامی ما،
امروز می‌خواهم با شما در مورد بعضی از اصول اساسی‌مان صحبت کنم. نمی‌دانم آیا این صحبت‌ها به سؤالات بی‌پاسخ شما جواب خواهد داد یا نه، و یا شاید هم آن را ناکافی بیابید. قضاوت با شماست.
اما به هر حال، این قواعد باید شناخته شوند و وجودشان نباید از خاطر دور بماند. یکی از آنها:
این یک قاعده درست است.
شما می‌خواهید یک حقیقت را به طور کامل و تمام و کمال به انجام برسانید، آرزو دارید که به طور تمام و کمال زندگی کنید. اما در این راه دشواری‌هایی وجود دارد، و حتی در مواردی با عدم امکان مواجه می‌شوید. یا شما از نظر نفسانی آمادگی ندارید، و یا شرایط بیرونی برای شما مهیا نیست. در این صورت چه خواهید کرد؟
آیا اگر نتوانید کاری را به طور کامل انجام دهید، آن را به طور کلی رها خواهید کرد، یا به انجام هر مقدار که می توانید از آن کار خواهید پرداخت و منتظر فرصت ها و شرایط مناسب برای انجام آن قسمت هایی که نتوانسته اید انجام دهید، خواهید ماند؟
لازم نیست چون نتوانستید همه چیز را به طور کامل انجام دهید، همه چیز را رها کنید. هر چقدر که می توانید انجام دهید و زندگی کنید. در تلاش و جستجوی انجام و زندگی کردن آن چیزهایی هم باشید که نتوانستید انجام دهید و زندگی کنید…
اگر به دنبال راهی برای رهایی از سختی‌ها و ناتوانی‌هایی هستید که در آن گرفتار شده‌اید، و به دنبال چاره‌ای می‌گردید… البته اگر هدفتان زنده ماندن است…
اگر اجازه بدهید، می‌خواهم توجه شما را به نکته دیگری جلب کنم که دامنه استدلال را گسترش خواهد داد.
فرض کنید، ناخواسته، بدون تمایل، به خاطر فشار نفس یا به خاطر عدم اجازه و ناتوانی از سوی اطرافیان، مرتکب گناهی شده و اشتباهی کردید؟ آیا همه چیز تمام شده است؟ آیا دیگر راهی برای جبران وجود ندارد؟
به نظر ما، همه چیز از بین نرفته، تمام امیدها ناامید نشده، راهی برای خروج و جایی برای امید وجود دارد.
آیاتی که ترجمه هایشان را ارائه کردیم، احادیث:
(هود، ۱۱/۱۱۴)
کسی که از گناهش توبه کند، مثل کسی است که اصلا گناهی مرتکب نشده است…
پس، به خاطر گناهانی که ناخواسته و بدون اراده مرتکب شده‌اید، عبادت و ثواب خود را افزایش دهید، نیکی‌هایتان را فزونی بخشید، خدمتتان را تشدید کنید، تا ثوابتان بر گناهانتان فزونی یابد.
احتمالاً ثواب‌هایی که به دست آورده‌اید، از گناهانی که مرتکب شده‌اید، بسیار بیشتر و برتر است و بشارتی که آیه داده است، در مورد شما تحقق می‌یابد. حتی ممکن است در حال باختن، به حالت برنده درآیید.
البته اینها مجوزی برای گناه کردن نیست، بلکه امیدی است برای اینکه از گناهان مرتکب شده ناامید نشویم و به یأسی که گویی همه چیز از بین رفته است، دچار نشویم.
آنچه در طول زندگیم دیده‌ام، همواره به صورت «همه یا هیچ» نبوده است. در ابتدا ناقص و ناکامل شروع شده، اما با گذشت زمان نواقص برطرف شده و حتی به کمال رسیده است.
همه مسائل دینی هم همینطور است. مبادا آنقدر بزرگشان کنید که بگویید من از عهده همه اینها برنمی‌آیم، پس به هیچکدام هم دست نزنم. آنچه را که می‌توانید انجام دهید، انجام دهید و برای آنچه که نمی‌توانید، منتظر لطف و شوق و امکانی از جانب خداوند باشید.
زیرا کسی که امیدش را از دست بدهد، به معنای آن است که فراتر از از دست دادن همه چیز، در ورطه ی خسران و زیان افتاده است.
(سوره زمر، آیه 53)
برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید:
نماز خواندن را ترک کرده‌ام؛ چطور می‌توانم دوباره شروع کنم؟ چه توصیه‌هایی برایم دارید تا نمازهایم را بدون وقفه بخوانم؟
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
