برادر/خواهر گرامی ما،
“آنکه توبه بندگانش را می پذیرد.”
“کسی که درهای توبه را به روی بندگانش می گشاید،”
«سبب‌هایی را به وجود می‌آورد که آنان را به توبه وا می‌دارد.»«بندگانش را عذاب نمی‌کند، بلکه می‌بخشد.»
«و کسانی که توبه کرده و اعمال خود را اصلاح نموده و حق را آشکار ساختند، من توبه آنان را می‌پذیرم. من توبه پذیر و مهربانم.»
(سوره بقره، آیه ۱۶۰)
با افزایش سرکشی بندگان، خداوند متعال آنان را از طریق مختلف به تفکر و پشیمانی وا می‌دارد تا از درگاه توبه دور نشوند.
تمام نهی‌ها و تهدیدهای الهی از جمله عواملی هستند که بنده را به توبه وا می‌دارند.
وجدان، مهم‌ترین عاملی است که انسان را از خطا بازمی‌دارد. در واقع، خداوند در سوره شمس، با آیه ای، خبر از آن می‌دهد که انسان را با قابلیتی آفریده است که «خوب را از بد تمیز دهد».
گاهی اوقات، اثری که می‌خواند یا نصیحتی که می‌شنود، او را تا آستانه پشیمانی می‌برد.
موارد مکرر مرگ و میر که با آن مواجه می شود، فرصت هایی برای مراسم های تسلیت هستند.
گاهی اوقات انسان شاهد سرنوشت بد کسانی می شود که راه را اشتباه رفته اند و می خواهد به خود نظم و ترتیب بدهد.
خداوند، به خاطر این و دلایل مشابه، بندگانش را به انجام این کارها ترغیب می‌کند.
بندگانی که با پیروی از نفس و شیطان، مرتکب اعمال نادرست و گناه و سرکشی می‌شوند، اگر تصمیم به بازگشت از این راه نادرست بگیرند، خداوند توبه آنان را می‌پذیرد.
خداوند متعال در حدیثی قدسی بشارت داده است که هر قدر هم گناهان بنده اش زیاد باشد، اگر توبه کند، او را می بخشد و گناهانش را محو می کند.
نام او در قرآن کریم، اغلب همراه با نامش آمده است. این همراهی به این صورت تفسیر شده است:
خداوند متعال، بندگان تائب را نه تنها می‌بخشد، بلکه نام خود را نیز در آنان متجلی می‌سازد. به شرط آنکه بنده به توبه خود وفادار بماند و از راه خطا دست برداشته و در راه راست قدم بردارد. بنده با دست کشیدن از باطل و روی آوردن به حق، در راهی قدم نهاده است که سرانجام آن بهشت است. و بهشت، سرزمینی است که نام او در آن متجلی است.
بنده‌ای که از این نام درس می‌گیرد، از سرکشی و نافرمانی در برابر پروردگارش شرم می‌کند و حیا می‌نماید. و اگر روزی به خاطر هوای نفس مرتکب گناهی شود، بلافاصله توبه می‌کند و از راه خطا بازمی‌گردد.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
