برادر/خواهر گرامی ما،
«او به هیچ چیز محتاج نیست، در حالی که همه چیز به او محتاج است.»
ای خدا، تو یگانه هستی. خدا بی نیاز است.
(سوره اخلاص، آیه ۱ و ۲)
موجوداتی که در علم الهی مقدّر شده‌اند، همان‌طور که برای آمدن به این عالم ظاهری به اراده و قدرت الهی محتاجند، پس از وجود یافتن نیز برای بقای خود به رحمت و عنایت الهی محتاجند. لکن، خداوند به آفریدن و بقای آنان محتاج نیست.
خداوند متعال، تمام نیازهای موجودات زنده را، از اعضای بدنشان گرفته تا روزی‌شان، برآورده می‌سازد. خداوند، آن نیازها را هرگاه بخواهد مستقیماً عطا می‌کند و هرگاه بخواهد به دست مخلوق دیگری می‌رساند. در هر دو صورت، و فقط و فقط به او باید رجوع کرد و از او طلب کرد.
در سوره اخلاص، قبل از این اسم شریف، دو اسم الهی دیگر نیز آمده است: و نام‌هایشان. و بعد از این اسم، از این که خداوند از «زاییدن و زاده شدن» منزه است، سخن به میان می‌آید.
با در نظر گرفتن این حقایق در کنار هم، معنای زیر حاصل می شود:
تنها خداست که تمام نیازهای هر آنکه می‌زاید و هر آنکه زاده می‌شود را برآورده می‌کند.
نیازهای انسان با تجلی اسماء الهی برآورده می‌شود. انسان اگر رزق بخواهد به اسم او محتاج است، اگر شفا بخواهد به اسم او، و اگر ملک بخواهد به اسم و اسماء او محتاج است. پس تمام این نیازهای مادی و معنوی بنده را فقط خدا برطرف می‌کند. زیرا صفات بی‌پایان از آن اوست، و تمام اسماء حسنی نیز از آن اوست.
برکت و فیضی که از این نام (کولون) نصیب او می‌شود، این است که برای هر نیازی به پروردگارش، که صمد است، پناه ببرد و با دانستن اینکه همه چیز به خدا محتاج است، از نیازمندان گدایی نکند.
دعای یک عاشق در این لحظه بسیار پرمعناست:
با سلام و دعا…
سوالات مربوط به اسلام
