وسوسه در اسلام به معنای القای افکار بد، شک و تردید و نگرانی در قلب انسان توسط شیطان است. این افکار می تواند باعث انحراف شخص از راه راست یا به چالش کشیدن باورهای دینی او شود. وسوسه معمولاً آرامش روانی فرد را بر هم می زند و با ایجاد شک و تردید مداوم، قلب او را تاریک می کند. شیطان با فریب دادن انسان ها از طریق وسوسه، می خواهد ایمان آنها به خدا را تضعیف کند و آنها را به راه های بد سوق دهد.

در قرآن بر این نکته تأکید شده است که وسوسه سلاح شیطان است که تلاش می کند انسان ها را از راه راست منحرف کند. به عنوان مثال، در سوره هایی مانند سوره ناس و سوره فلق، به این موضوع اشاره شده است که شیطان با القای وسوسه در قلب انسان، به او ضرر می رساند و برای در امان ماندن از این وسوسه باید به خدا پناه برد.

وسوسه به ویژه در مورد عبادات نیز می تواند خود را نشان دهد. انسان ها ممکن است در نماز، روزه یا سایر عبادات خود به طور مداوم به این فکر کنند که آیا کارشان را به درستی انجام داده اند یا نه و این باعث ناراحتی آنها می شود. علاوه بر این، شک و تردید در مورد ایمان به عنوان وسوسه به قلب شخص می آید و اعتماد او به خدا را متزلزل می کند.

موثرترین راه برای در امان ماندن از وسوسه، پناه بردن به خدا و توکل بر اوست. همچنین، دعاهایی مانند اعوذ (دعای پناه بردن به خدا از شیطان) و بسم الله نقش مهمی در در امان ماندن از وسوسه دارند. شخص می تواند با پاک نگه داشتن قلب خود، با روی آوردن مداوم به خدا و با تجدید ایمان خود از وسوسه رهایی یابد.

این بخش به طور مفصل و در پرتو اسلام به شرح چیستی وسوسه، چگونگی تأثیرگذاری شیطان بر انسان ها از طریق وسوسه و چگونگی در امان ماندن از این افکار بد می پردازد.