برادر/خواهر گرامی ما،
داوری، یک داوری منطقی است.
اما
ما باید وجود یا عدم وجود آن را با اراده خود انتخاب و استفاده کنیم.
عبارت است از پذیرش تمام بار و مسئولیت راهی نامطلوب.
داشتن تمام امکانات مثبت‌گرایی است. و این به معنای ورود به ماهیت اراده و ایمان است.
در مورد عبارت شما که فرمودید: «من می‌دانم که اتم‌ها بدون علم، اراده و قدرت نمی‌توانند به خودی خود کاری انجام دهند، اما در عین حال می‌دانم که این‌ها در مورد جهان فعلی صادق است.»
اینکه اتم‌ها برای جهان کنونی معتبرند و اینکه نمی‌توانند به تنهایی کاری انجام دهند، به صورت دیالکتیکی مکمل یکدیگرند. اما این را بیان می‌کنند.
به عنوان مثال، من به آمدن فردا باور دارم، حتی اگر از آمدنش مطمئن نباشم. من این را اراده می کنم. و همین به من اطمینان می دهد.
در غیر این صورت، ناامنی و روان‌نژندی وجودی به وجود می‌آید.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
