چرا ما پدر و مادرمان را انتخاب نمی‌کنیم؟

– اگر ما تعیین نکرده باشیم، آیا این به این معنا نیست که به صورت تصادفی توزیع شده است، یعنی به طور اتفاقی؟

– آیا اینکه به یکی خوب داده شود و به دیگری بد، بی عدالتی نیست؟

برادر/خواهر گرامی ما،

این موضوع از مقوله سرنوشت اجتناب‌ناپذیر است و جایی برای تصادف وجود ندارد.

انسان نمی‌تواند پدر و مادر خود را انتخاب کند. حتی اگر به انسان گفته شود که پدر و مادر خود را انتخاب کند، این یک انتخاب بیهوده خواهد بود؛ زیرا قبل از فرستادن ارواح به دنیا، معلوم نیست که چه اتفاقی خواهد افتاد. و اگر گفته شود که خصوصیات خود را انتخاب کنید، همه خصوصیات یکسانی را انتخاب می‌کنند و جامعه‌ای یکنواخت به وجود می‌آید که با امتحان در تضاد است. چنین انتخابی محال و با راز امتحان در تضاد است.

این دنیا، دنیای امتحان است.

خداوند هر انسانی را به روشی متفاوت امتحان می‌کند. مهم این نیست که در چه خانواده‌ای به دنیا آمده‌ایم، بلکه مهم این است که چگونه به امتحان الهی پاسخ می‌دهیم. هر انسانی در هر شرایطی می‌تواند بندهٔ شایسته‌ای باشد و رضایت خداوند را جلب کند. بسیار اتفاق می‌افتد که از ظالم، عالم و از عالم، ظالم به دنیا می‌آید.

بعضی از مردم با پدر و مادرشان امتحان می‌شوند، بعضی با فرزندانشان و بعضی با همسرشان. خداوند به هر کس به اندازه توانش امتحان می‌دهد. پاداش هم به نسبت سختی امتحان بیشتر خواهد بود.

زندگی، قبل از هر چیز، خود یک نعمت است.

مهم نیست که این زندگی به چه شکلی به ما عرضه شود. شما به یک نفر الماس هدیه می دهید، چه آن را در روزنامه بپیچید و بدهید، چه در شیشه بگذارید و بدهید، چه در بسته بندی شیک بدهید، مهم نیست. مهم الماس است.

از آنجا که انسان نعمت حیات را که از الماس هم گرانبهاتر است، بدون عوض دریافت کرده است، پس بازخواست کردن بسته بندی آن، یعنی پدر و مادرش، نوعی ناسپاسی است. و این شرایط، خود، وسیله ای برای امتحان انسان است.

باید به پدر و مادر، هر که باشند، احترام گذاشت و دوستشان داشت، زیرا به واسطه آنها به نعمت حیات دست یافته‌ایم.

برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید:

– تفاوت در سهمی که انسان‌ها از نعمت‌های دنیوی می‌برند، از منظر عدالت الهی چگونه قابل تفسیر است؟

– ایمان به تقدیر

با سلام و دعا…

اسلام در پرتو پرسش‌ها