چرا باید به سرنوشت اعتقاد داشته باشیم؟

– فضائل ایمان به قضا و قدر چیست؟

– می‌گویند کسی که به سرنوشت ایمان دارد خوشبخت است، من چطور با نگاه به اشتباهات و گناهان گذشته‌ام از منظر سرنوشت، خوشبخت باشم؟

– تقدیر به معنای علم مطلق خداوند است. اگر خداوند می‌داند که من کار اشتباهی خواهم کرد، این چگونه به من آرامش و خوشبختی می‌دهد؟

برادر/خواهر گرامی ما،

– حکمت قرار گرفتن اعتقاد به قضا و قدر در اصول ایمان چیست؟

ایمان به قضا و قدر،

در واقع، این موضوع بسیار ظریف و مربوط به حالت و وجدان است که آخرین حد ایمان را نشان می دهد.

مؤمن به قضا و قدر، و به این که خیر و شر از جانب خداست، ایمان دارد.

و هر چیز، حتی نفس و اعمال خود را به خداوند متعال واگذار می‌کند. در این حالت، برای آنکه از مسئولیت شانه خالی نکند، در مقابلش…

اختیار جزئی

خارج می شود.

“تو با میل و اراده خودت این کار را انجام می‌دهی، پس تو مسئولی.”

می گوید.

انسان با تکیه بر اراده جزئی خود، نیکی ها و کمالاتی را که به دست می آورد، به خود نسبت می دهد و مغرور می شود، در حالی که ناگهان با

ایمان به سرنوشت

خارج می شود.

“حد خود را بدان، تو نیستی که انجام دهنده ای. انجام دهنده و آفریننده و تقدیر کننده و اراده کننده، خداست.”

می گوید.

همانطور که دیده می‌شود،

ایمان به سرنوشت

رهایی از غرور و تکبر نفسانی؛

اختیار جزئی

برای اینکه به او فرصت فرار از مسئولیت و تعهد داده نشود.

از جمله اصول ایمان

شرکت کرده اند.

برعکس این، یعنی چسبیدن انسان به سرنوشت برای رهایی از مسئولیت؛ و چسبیدن به اختیار جزئی برای فخر فروختن به نیکی‌ها و حسناتش،

این با راز و حکمت ایمان به قضا و قدر مغایرت دارد.

– تأثیرات اعتقاد به قضا و قدر بر زندگی انسان چیست؟

باور به قضا و قدر،

بزرگترین داروی ناامیدی و اندوه در انسان است.

انسان به سبب ایمان به قضا و قدر، مصائب و بلایایی را که بر او وارد می‌شود، به عنوان تقدیر الهی می‌نگرد و خود را تسلی می‌دهد. به تقدیر او راضی می‌شود و احساس می‌کند که تحت مراقبت پروردگاری است که قدرتش بی‌نهایت است.

چون می‌داند که بلا و مصیبت از جانب خداست، پس برای رهایی فقط به او پناه می‌برد و از او التماس می‌کند. او مصیبت وارده را کفاره و سبب آمرزش خود می‌داند و صبر و استقامت به خرج می‌دهد.

به همین دلیل است که،

“کسی که به قضا و قدر ایمان دارد، از غم و اندوه در امان است.”

گفته شده است.

ایمان به تقدیر، روح انسان را از بارهای سنگینی به بزرگی دنیا رها می سازد.

زیرا انسان با تمام کائنات در ارتباط است. مقاصد و آرزوها، آرمان‌ها و اهدافش بی‌نهایت است. اما قدرت، اراده و آزادی‌اش محدود و محصور است. او حتی از برآوردن یک هزارم از آرزوها و مقاصد، افکار و اندیشه‌هایش نیز ناتوان است.

در این حالت، آرزوها، آرمان‌ها و اندیشه‌های برآورده‌نشده انسان، او را از نظر روحی تحت فشار قرار داده، روحش را خرد کرده و قلب و وجدانش را به درد می‌آورد. او را به ناامیدی می‌کشاند.

ایمان به قضا و قدر، در چنین وضعیتی، بزرگترین منبع تسلی، انگیزه و تلاش، نور امید و تکیه گاهی استوار برای انسان است که می تواند بارهای سنگین خود را بر آن بگذارد.

به طور خلاصه،

ایمان به قضا و قدر، انسان را از غرور و تکبر رها می‌سازد. از آن‌که نفس و خودخواهی، انسان را به خود مغرور کرده و از راه راست منحرف کند و به نوعی فرعون‌صفتش نماید، باز می‌دارد. او را متواضع و فروتن می‌سازد.

برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید:

– آیا این درست است که مردم بگویند: “سرنوشت من این بوده است” …

– لطفا جمله “کسی که به قضا و قدر ایمان دارد، از غم و اندوه در امان است” را شرح دهید…

– اگر سرنوشت ما از قبل رقم خورده است، پس تقصیر ما چیست…

با سلام و دعا…

اسلام در پرتو پرسش‌ها