–
آیا هر کسی که در اطراف ما گناهی مرتکب می شود، باید مورد هشدار قرار گیرد؟
برادر/خواهر گرامی ما،
–
«پنهان کردن آیات»
این عبارت بسیار مبهم است. مشخص نیست که آیا منظور از آن آیات تکوینی است یا آیات وحیانی/کتابی.
با این حال،
معنای عبارات مشابهی که در قرآن به کار رفته است، به اطلاعاتی اشاره دارد که اهل کتاب، به ویژه یهودیان، در کتاب های خود دارند، به ویژه به عباراتی که در مورد پیامبر اسلام است.
مثلاً:
«کسانی که بعد از آنکه ما در کتاب برای مردم آشکار کردیم، دلایل روشن و هدایت را پنهان می‌کنند، خدا و هر کس که لعنت کند، آنان را لعنت می‌کند.»
(سوره بقره، آیه 159)
گفته شده است که این آیه در مورد دانشمندان یهودی و مسیحی است که صفات حضرت محمد (ص) و اطلاعاتی را که در کتاب های خود در مورد زمان بعثت ایشان دیده بودند، پنهان می کردند.
به علاوه، این آیه
-از جمله قرآن-
همچنین این دیدگاه وجود دارد که این حکم شامل حال هر کسی می شود که آیات و اطلاعات موجود در کتب الهی را به دلیل آنکه با منافعش در تضاد است، پنهان می کند.
(نگاه کنید به تفاسیر طبری و رازی از آیه مربوطه)
– اگر بخواهیم هر روز به هر گناهکاری در اطرافمان هشدار دهیم، وقت آن را نخواهیم داشت که به خودمان هشدار دهیم.
– حدیثی مشهور است که می‌گوید گناه با دست، زبان و قلب دفع می‌شود. متن کامل حدیث به شرح زیر است:
«هر کس از شما بدی‌ای دید، آن را با دست خود برطرف کند؛ اگر نتوانست، با زبانش آن بدی را بازگو کند؛ و اگر باز هم نتوانست، با قلبش از آن بدی بیزار شود. و این ضعیف‌ترین مرتبه ایمان است.»
(مسلم، ایمان، 78؛ ترمذی، فتن، 11؛ نسائی، ایمان، 17؛ ابن ماجه، فتن، 20).
– حضرت حذیفه روایت می کند: «پیامبر ما (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:»
«شایسته نیست که مؤمن نفس خود را به خواری و ذلت بکشاند.»
افراد:
“چگونه انسان خود را به خواری و ذلت می‌کشاند؟”
وقتی از ما پرسیدند که
“شخص با قرار دادن خود در معرض بلایایی که توان مقابله با آن را ندارد”
(خوار و ذلیل می کند)
”
فرمودند که:
(ر.ک. ترمذی، فتن، ۶۷)
– شارحان در شرح این حدیث،
“ناشایست”
که ما آن را ترجمه کردیم به صورت
«لا ينبغي»
کلمه را در اینجا
“جایز نیست”
به این معنا که؛ بنابراین، مؤمن نباید خود را در معرض سختی هایی قرار دهد که تحمل آن برایش جایز نیست.
(نگاه کنید به تحفة الأحوزی، 6/438).
دانشمندان
«جایز نیست مؤمن در جایی که می‌داند مصیبت بزرگی به او خواهد رسید، امر به معروف یا نهی از منکر کند.»
گفتن این جمله می تواند مثالی از آن باشد.
(نگاه کنید به ابن حجر، 13/53).
اما نباید به جایی رفت که در آن منکر انجام می‌شود، و اگر در آنجا بود و می‌دانست که سخن گفتنش تأثیری نخواهد داشت و برعکس تأثیر منفی خواهد گذاشت، باید از آنجا دور شد.
– برای بررسی جزئیات موضوع مورد سؤال، علاوه بر مراجعه به اطلاعات موجود در وبسایت ما، به کتاب احیاء العلوم امام غزالی نیز مراجعه فرمایید.
«الحسبه»
و
«الأمر بالمعروف»
توصیه می شود به بخش های مربوطه مراجعه کنید.
– هرگز این دستور بسیار حکیمانه از حضرت بدیع الزمان را فراموش نکنیم.
“هر چه می‌گویی باید درست باشد، اما گفتن هر راستی درست نیست.”
گاهی سکوت کردن، هرچند به ضرر باشد… هرچه می‌گویی باید حق باشد، اما حق نداری هر حقی را بگویی. زیرا اگر خالص نباشد، اثر بد می‌گذارد؛ حق، در ناحق به کار می‌رود.
(نگاه کنید به خطبه شامیه، ص. 51)
– بر اساس این اصل:
الف)
انتقاد از شخص در جمع کار درستی نیست.
ب)
حتی اگر سخنان گفته شده درست باشند، استفاده از لحنی که باعث ناراحتی شود، درست نیست.
ج)
انتقاداتی که از روی غرض شخصی صورت می‌گیرند –
چون برای خدا نیست.
– معمولاً قلب طرف مقابل را ترمیم نمی‌کند، بلکه آن را ویران می‌کند.
د)
انتقاد از اشتباهی که از روی نادانی سر زده، با شدتی بیش از حد، همواره نتیجه ای منفی به بار می آورد.
ه)
به‌علاوه، شریعت
«فرض، واجب، سنت، حرام، مکروه، مباح»
همیشه این احتمال وجود دارد که کسانی که تفاوت درجات بین احکام را در نظر نمی گیرند، به جای اصلاح ابرو، چشم را از حدقه درآورند.
به طور خلاصه،
بهتر است در این مورد بدون در نظر گرفتن عواقب مثبت یا منفی سخن نگوییم. زیرا در این عصر که خودخواهی ها جولان می دهند، بیان حقایق بدون جریحه دار کردن احساسات دشوار است.
با این حال، لازم است که حقایقی را که می‌دانیم، نه فقط در زمان مواجهه با بدی، بلکه در زمان‌های دیگر نیز با لحنی مناسب به اطرافیان خود منتقل کنیم. ما بر این باوریم که با این روش می‌توان به نتایج مثبت‌تری دست یافت.
برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید:
– به کسانی که در جامعه به طور نامناسب رفتار می کنند و مرتکب شرارت می شوند…
– روش تبلیغ و نصیحت پیامبر ما چگونه بود؟
– لحن و روش ما در ابلاغ باید چگونه باشد؟ چگونه باید با کسانی که ارزش‌های اسلامی را نادیده می‌گیرند، به ابلاغ بپردازیم؟
– آیا وقتی با شر روبرو می شویم، باید آن را اصلاح کنیم؟
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
