برادر/خواهر گرامی ما،
“عبدالله”
معنی لغوی
“بنده خدا”
به این معناست. اعراب هم به خدا اعتقاد داشتند. اما آنها بتها را هم به عنوان واسطهای برای تقرب به خدا میدانستند.
این حقیقت در قرآن در آیات متعددی بیان شده است. یکی از آنها به این صورت است:
«آگاه باش که دین خالص (بیآلایش) از آنِ خداست. و کسانی که جز او سرپرستان دیگری برمیگزینند (میگویند:)»
«ما به اینها عبادت میکنیم تا ما را به خدا نزدیکتر کنند.» …
(سوره زمر، آیه 39/3)
همانطور که از این آیه برمیآید، در زمان پیامبر (ص) مشرکان خدا را میشناختند؛ اما
«ما بتها را میپرستیم تا ما را به خدا نزدیک کنند.»
میگفتند. در آنجا انکار مطلق خدا وجود نداشت. فقط بعضی از بتها را با او شریک میدانستند.
برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید:
قبل از اسلام، در دوران جاهلیت، باور اعراب به خدا چگونه بود؟
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسشها