برادر/خواهر گرامی ما،
دعا فقط با زبان نیست، بلکه با عمل و کردار هم هست.
بنابراین هر کس از قوانینی که خداوند در جهان هستی وضع کرده است، پیروی کند،
در واقع دعا کرده است
به معنای.
بنابراین، مسلمانان نیازهای خود را نه تنها با دعا و نیایش زبانی، بلکه با تلاش و کوشش در راه درست و با انجام اعمالی که به نتیجه میرسند، با اراده آزاد خود برآورده میکنند.
خداوند متعال در کتابش
“برایم دعا کنید تا قبول شوم.”
(غافر، ۴۰/۶۰)
می گوید،
“انسان فقط با تلاش و همت خود به خواسته اش می رسد و نتیجه تلاش و همتش حتماً دیده خواهد شد.”
می گوید.
(نجم، 53/39)
بنابراین، اگر این دو عبارت را در قالب یک کل درک و اجرا کنیم، به نتیجه زیر خواهیم رسید:
بنده با تلاش و کوشش، نیازمندیهای خود را برطرف خواهد کرد، و در عین حال، برای موفقیت در کار، رفع موانع و مصون ماندن از حوادث و بلایا، به پروردگارش دعا خواهد کرد.
انجام دعا، صرف نظر از نتیجه آن، عبادتی خاص و مهم است. از جمله حالاتی که بنده به پروردگارش نزدیکتر است، حالت دعا است. بنده ای که با آگاهی، آنچه در دل دارد و آنچه زبانش می گوید را به پروردگارش عرضه می کند، در حال انجام یکی از عبادات خالص است.
دعاهایی که از خدا و رسولش نقل شده است، از یک سو زبان را به کار می اندازد و از سوی دیگر عقل را.
(آگاهی)
البته، استفاده از آن در دعا بدون وجود طرف مقابل، پسندیده است.
اما در مورد نتیجه دعا، حتماً در این دنیا یا در جهان آخرت به وقوع خواهد پیوست.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسشها