برادر/خواهر گرامی ما،
مسلمانان در این عصر باید بسیار هوشیارتر باشند. در همه جا، مسلمانان به عنوان طرفداران خشونت معرفی می‌شوند، در حالی که وظیفه فردی در اسلام، هدایت نرم و ملایم دیگران به سوی حق است. ما باید بدانیم که به کار بردن زور و فشار مادی، و تحقیر و تضعیف طرف مقابل با سخنان زننده، در تبلیغ جایی ندارد. غلبه بر تمدن‌ها با اجبار نیست، بلکه با اقناع است. پس، ابتدا ما باید به خوبی بفهمیم که روزه داری چه عبادت مهمی است، و سپس آن را با لحنی زیبا به دیگران شرح دهیم.
کسی که روزه رمضان را به جا نیاورد -اگر عذر موجهی نداشته باشد- به احتمال زیاد از نظر اعتقادی مشکلی دارد. باید به این افراد حقیقت ایمان را آموخت. از کسی که ایمان ندارد، انتظار عمل کردن را نباید داشت.
به عنوان یک انسان، وظیفه وجدانی کسانی که در ماه رمضان روزه نمی‌گیرند، این است که در حضور روزه‌داران آشکارا روزه نخورند. روایاتی از احادیث وجود دارد که نشان می‌دهد یک یهودی به خاطر احترام به روزه مسلمانان -در نهایت با نجات ایمانش- به بهشت می‌رود.
همچنین، ما روزه‌داران نباید فراموش کنیم که با قهر کردن، کینه ورزیدن و دعوا کردن، به اسلام خدمت نمی‌شود. بد دانستن کاری که شخص انجام می‌دهد و از آن کار به خاطر خدا بیزار بودن، با دشمنی کردن با خود شخص، دو چیز متفاوت است.
همانطور که در بالا اشاره شد، انجام اعمال صالح، که عبارت است از اطاعت از فرامین الهی و اجتناب از نواهی او، ثمره ایمان راسخ است. چه روزه باشد، چه اعمال دیگر، چه دارا بودن اخلاق نیکو، همه در گرو ایمان به حقانیت اسلام و پایبندی به اصول جهانشمول آن است. بنابراین، اگر خواهان تربیت انسان‌هایی کامل از هر جهت هستیم، تمام توان خود را در تقویت ایمان آنان به کار خواهیم بست.
وضعیت آشفته جهان اسلام امروز، نشانه آشفتگی در ایمان است. هدف از تبلیغ، که اسلام به آن اهمیت فراوانی می‌دهد، تعلیم و تعلم است. و سرآغاز علم، اصول ایمان است. دانستن اولویت‌ها، سنجیدن سخنان با ترازوی حکمت، تشخیص درست مخاطب، پرهیز از تحریک احساسات، یافتن نقاط مشترک حداقلی، نوازش احساسات و انجام همه اینها فقط برای خدا، در این زمینه از اهمیت بسزایی برخوردار است.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
