برادر/خواهر گرامی ما،
کفارهی افطار عمدی روزه رمضان:
در قرآن کریم،
دستور داده شده است. روزه، که فریضه قطعی است، شکستن آن بدون عذر شرعی (به عمد) گناه است. حضرت رسول اکرم (ص) فرمودند:
بنابراین، هر کس عمداً روزه خود را بشکند، باید دو ماه متوالی روزه بگیرد. این بر او واجب است. همچنین باید روزه ای را که شکسته است، قضا کند.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسشها
نظرات
استاد گرامی
باور کنید که از توجه شما به نظر (سؤال) من و این نظر ارزشمندتان سپاسگزارم. نظر و منابع شما مرا قانع کرد و هیچ ابهامی در ذهنم باقی نماند. وقت گذاشتید و این اطلاعات ارزشمند را با ما به اشتراک گذاشتید. خدا از شما راضی باشد.
ممنون داداشم
آیا میتوانید منابع معتبرتری ارائه دهید (مانند بخاری، ترمذی، مسلم و غیره)؟ راستش، منبعی که در مورد چنین مجازات سنگینی ارائه دادید، مرا قانع نکرد.
ابوهریره (رضی الله عنه) فرمود: مردی نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمد و گفت: «ای رسول خدا، من هلاک شدم.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «چه چیز تو را هلاک کرد؟» گفت: «در حال روزه با همسرم نزدیکی کردم.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آیا میتوانی بردهای را آزاد کنی؟» گفت: «نه.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آیا میتوانی دو ماه متوالی روزه بگیری؟» گفت: «نه.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آیا میتوانی شصت فقیر را سیر کنی؟» گفت: «نه.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «پس بنشین.» در این حال، سبدی بزرگ پر از خرما نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آورده شد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «سائل (پرسشگر) کجاست؟» مرد گفت: «منم، اینجام.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «این سبد را بردار و صدقه بده.» مرد گفت: «به فقیرتر از من؟ به خدا قسم، در میان دو صخره مدینه، از ما فقیرتر خانوادهای نیست.» رسول خدا (صلی الله علیه و آله) خندید و فرمود: «پس آن را به اهل خود بده.» (بخاری، صوم 29-31؛ مسلم، صیام 81)
حدیث شریف بیان میدارد که در ماه رمضان، بر کسی که در حال روزه جماع کند، کفاره واجب است. فقها با قیاس، حکم خوردن و آشامیدن را نیز به همین صورت دانستهاند.
کفاره روزه از نظر حنفی، شافعی و حنبلی، به ترتیبی که در حدیث شریف آمده، ابتدا آزاد کردن برده است، اگر نتواند، روزه گرفتن شصت روز متوالی است، و اگر باز هم نتواند، سیر کردن شصت فقیر است. مالکیها با این نظر مخالفند و میگویند: «کسی که روزه رمضان را عمداً باطل کند، در کفاره آن مخیر است بین آزاد کردن برده، روزه گرفتن شصت روز و سیر کردن شصت فقیر، و افضل این سه، سیر کردن شصت فقیر، سپس آزاد کردن برده و سپس روزه گرفتن است.»