حکم ازدواج زناکار با غیر زناکار چیست؟

– آیه سوم سوره نور، تفاسیر متفاوتی دارد. می‌دانم که به دلیل جهانشمولی قرآن کریم و انطباق آن با هر زمان، مکان و شرایطی، وجود تفاسیر مختلف امری طبیعی است. تفاسیر مختلفی که ارائه شده، عموماً مکمل یکدیگر و در مجموع، یک تفسیر واحد را تشکیل می‌دهند.

– خب، در آیه سوم سوره نور، منظور دقیق پروردگار از این آیه چیست؟

– برخی این آیه را به عنوان یک واقعیت‌سنجی در نظر می‌گیرند و می‌گویند: “زناکار می‌خواهد با زناکار یا مشرک ازدواج کند”، در حالی که برخی دیگر آن را به این صورت تفسیر می‌کنند: “زناکار و غیر زناکار تا زمانی که توبه نکنند، نمی‌توانند با هم ازدواج کنند و چنین ازدواجی حرام است”.

– پس آیا این دو تفسیر با هم در تضاد و اختلاف نیستند؟

– من تفسیرهای دیانت، المالیلی حمدی و بسیاری از افراد/نهادهای دیگر را خوانده‌ام و به یک حکم قطعی نرسیده‌ام.

– سؤال اول من: در دین اسلام، در دین حق ما، حکم ازدواج زناکار با غیر زناکار بدون توبه چیست؟

– سؤال دوم من این است: کسانی هم هستند که می‌گویند فردی که زنا کرده و توبه نموده، می‌تواند با فردی که زنا نکرده ازدواج کند. ما هرگز نمی‌توانیم از صداقت، نیت و توبه فردی که زنا کرده و بخشیده شدن گناهش مطمئن شویم.

– آیا با مردی که ادعا می‌کند توبه کرده است، حتی اگر توبه‌اش صادقانه نباشد، می‌توان ازدواج کرد و آیا این ازدواج معتبر است؟

– آیا می توانید به طور واضح به دو سوال من پاسخ دهید؟

برادر/خواهر گرامی ما،

پاسخ 1:

ابتدا معنای آیه مربوطه را مشخص کنیم:

در اینجا سه بخش وجود دارد:

– مشرکان،

– کسانی که زنا را حلال می شمارند و آن را دست کم می گیرند،

– و بعضی ها هم اینطور نیستند.

اولاً:


هر مرد مؤمن یا زن مؤمنی با زن یا مرد مشرکی ازدواج نکند.

ازدواج با او جایز نیست، قطعا حرام است، و آن زنا محسوب می شود.

دوم:


مرد و زنی که زنا می‌کنند، اگر از دسته‌ای باشند که زنا را حلال می‌شمارند یا آن را سبک می‌انگارند، مانند روسپیان و زنانی که به عنوان سرمایه از آن‌ها استفاده می‌شود، که سبب نزول آیه بوده‌اند، پس حلال شمردن یا سبک شمردن چیزی که حرمتش با نص ثابت شده است، [گناه است].

دشنام

چون اینها در حکم مشرک هستند،

ازدواجشان ازدواج محسوب نمیشود.


قطعا حرام است، مثل ازدواج با مشرک است.

به همین دلیل در آیه، مرد و زن زناکار با مرد و زن مشرک برابر دانسته شده‌اند.

“این بر مؤمنان حرام شده است.”

دستور داده شده است.

این آیه دلیلی بر حرام بودن ازدواج این دو گروه است.

اما کسانی که واقعاً توبه کرده‌اند، فرق دارند.

سومین مورد:


مرد یا زنی که زنایش ثابت شده باشد، به شرطی که این زنا از روی استخفاف یا سهل انگاری نباشد،

هرچند ازدواج با زنان عفیف و مؤمن از نظر شرعی مکروه است، اما نکاح آنان صحیح است.

به طور خلاصه، پاسخ به این سوال عبارت است از:

از نظر دینی، ازدواج زن و مردی که زنا کرده‌اند، چه توبه کرده باشند و چه نکرده باشند، اشکالی ندارد.

در مورد ازدواج یک فرد عفیف و پاکدامن با یک فرد زناکار نیز –

از نظر صحت نکاح-

هیچ اشکالی ندارد.

ازدواج با کسی که به زنا متهم شده، حتی اگر آن شخص پاکدامن باشد، خالی از کراهت نیست. زیرا در کنار تأثیرات محیط نامناسب، احتمال بدگمانی اطرافیان نیز وجود دارد که شخص را در معرض اتهام قرار دهد.

پاسخ 2:

ازدواج با زنی که زنا کرده و سپس توبه نموده است، برای مردی که پاکدامن است، جایز است و نکاح صحیح است.

در واقع، اصل در اینجا این است: به نظر اکثریت قریب به اتفاق علما، از جمله زنا،

هیچ گناهی مانع ازدواج نیست.

این موارد از جمله شرایط اعتبار ازدواج نیستند.

تنها مانع ازدواج، اختلاف مذهبی است.

از آنجا که ازدواج با زنان اهل کتاب، یعنی زنان یهودی و مسیحی، در قرآن مورد تأیید قرار گرفته است، از نظر مرد، ازدواج با زنان غیر اهل کتاب –

غیراسلامی

ازدواج با پیروان ادیان دیگر جایز نیست.

برای ازدواج مسلمانانی که مرتکب زنا شده‌اند، توبه کردن شرط نیست.

اگر بر اساس عرف و عادت های محلی، هوا نامساعد باشد.

-با این حال، ازدواج-

با وجود مکروه بودن، جایز است.

با سلام و دعا…

اسلام در پرتو پرسش‌ها