– استیو جابز (یکی از بنیانگذاران اپل) پیرو دین بودیسم ذن بود.
– اما آخرین سخنان او در لحظات مرگ این بود:
– استیو جابز: در لحظات آخر به همسر و فرزندانش نگاه کرد، سپس چشمانش را به دوردست دوخت و گفت: “اوه، عجب! اوه، عجب! اوه، عجب!”
– چطور ممکن است چنین شخصی که (ظاهراً) به دین اسلام اعتقادی نداشته، با حسن خاتمه زندگی خود را به پایان رسانده باشد؟
برادر/خواهر گرامی ما،
– داوری مثبت یا منفی در مورد این نوع رفتارها یا سخنان درست نیست.
به طور خلاصه، می توان پیش بینی های زیر را در اینجا ارائه کرد:
– این مرد ممکن است منظره‌ای از رویاهای زیبایی را که قبلاً در ذهنش انباشته شده بود، در سطح ناخودآگاه خود ببیند. و او با دیدن آن…
“وای خدای من”
ممکن است گفته باشد.
در منابع اسلامی به این نکته اشاره شده است که انسان در لحظه مرگ به اموری که پیش از آن به آن مشغول بوده است، علاقه مند خواهد بود. سالها پیش، واقعه ای قطعی به مشاهده رسید که در آن یک روحانی تلاش کرد تا به فردی در بستر مرگ، شهادتین را یادآوری کند، اما آن مرد نام گیاهی را که در زندگی اش بسیار دوست داشته (و فعلاً نامش را به خاطر نمی آوریم) بر زبان آورده و از او خواسته بود تا آن گیاه را به او بدهند.
– در لحظه احتضار، یعنی در لحظه مرگ، شیطان برای فریب دادن شخص چه می کند –
به تعبیری / به اصطلاح
– شاید یک بازی شعبده‌بازی باشد. او هم در مقابل چنین تصویر خیالی فریبنده و پر از تله‌ای، چنین حرفی زده باشد.
– حتی برای مسلمانان باتقوا
“بهشت‌نشینِ بی‌درنگ”
در حالی که گفتن آن امکان پذیر نیست،
بودیسم ذن
برای یک مرد
– منظورش از گفتن این حرف معلوم نیست.
– به دلیل یک کلمه واحد، شهادت دادن به حسن نیت دشوار است.
– اعمال بر اساس نیت‌هاست.
این مرد
“اوه خدای من”
ما نمی‌دانیم منظورش چیست. آیا در فرهنگ آنها این اصطلاح گاهی در مواجهه با منظره‌ای ناخوشایند هم به کار می‌رود؟
– این یک واقعیت است که در این قرن نیز ممکن است دوره فترت وجود داشته باشد. این امر با عدم آگاهی افراد از حقایق دین اسلام محقق می‌شود. به همین دلیل، برای افراد خاص…
“دوران فترت”
ما نمی‌توانیم عذر او را بپذیریم، اما نمی‌توانیم بگوییم که این کار غیرممکن است.
– اصل ما باید اصولی باشد، نه فردی.
وضعیت افراد را به خدا واگذار می‌کنیم. اما اصول را از قرآن و سنت استخراج می‌کنیم.
ما می توانیم این را به طور خلاصه از حضرت بدیع الزمان بشنویم:
و ما هرگز (کسی را) عذاب نخواهیم کرد تا آنکه رسولی بفرستیم.
«ما هرگز قومی را عذاب نمی‌کنیم مگر آنکه برایشان پیامبری بفرستیم.»
(اسراء، ۱۷/۱۵)
]
با رازش،
اهل فترت، اهل نجاتند.
“به اتفاق آراء، در جزئیات اشتباهاتی وجود دارد که قابل اغماض است. به نظر امام شافعی و امام اشعری،”
حتی اگر به کفر هم گراید، ولی در اصول ایمانی ثابت قدم باشد، باز هم اهل نجات است.
زیرا تکلیف الهی با ارسال صورت می‌گیرد و ارسال نیز با اطلاع، تکلیف را مقرر می‌دارد.“از آنجا که غفلت و مرور زمان، ادیان پیامبران سلف را پوشانده است؛ آن
اهل فترت
نمی‌تواند دلیلی بر زمان خود باشد.
اگر اطاعت کند، ثواب می‌برد؛ و اگر اطاعت نکند، عذاب نمی‌بیند.
زیرا به دلیل پنهان بودن، نمی‌تواند حجت باشد.
(نگاه کنید به: نامه‌ها، ص. ۳۷۴)
برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید:
– اهل فترت، یعنی کسانی که از اسلام خبر ندارند، مسئولیتی دارند…
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
