«شما هم مثل ما انسان هستید. رحمان هیچ چیزی نازل نکرده است. شما فقط دروغ می‌گویید.»
برادر/خواهر گرامی ما،
این آیه، به عنوان عبرتی برای مشرکان مکه که با وجود فرستاده شدن سه پیامبر به سوی آنان، بر کفر خود اصرار ورزیدند و مؤمنان را تحقیر کردند و به همین سبب به عذابی الهی گرفتار شدند، و نیز برای کسانی که بر انکار نبوت حضرت محمد (ص) اصرار ورزیدند و مؤمنان به او را تحت فشارهای سنگین قرار دادند و حتی قصد کشتن او را داشتند، قرار داده شده است.
از آنجا که در عبارت وصفی که به صورت «…» ترجمه شده، به طور قطعی مشخص نیست که به کجا اشاره دارد، این عبارت در آثار مذهبی به اصطلاحی برای اشاره به ساکنان آنجا تبدیل شده است.
آنها این را دلیلی بر آن دانستند که آن رسولان، چون انسانند، نمی‌توانند پیامبر باشند. این، موضع مشرکان است. زیرا این مشرکان نیز چنین گفته بودند.
آنها این را دلیلی پنداشتند، زیرا به آزاد و مختار بودن خداوند باور نداشتند. آنها می‌گفتند که خداوند متعال موجودی خودکار است. خداوند متعال با فرمودن [آیه/حدیث]، این دیدگاه آنان را رد کرده است.
عبارت به کار رفته در آیه، می تواند دو معنا داشته باشد:
این، ادامه‌ی سخنانی است که مدعی آن هستند. بنابراین، همه‌ی این اظهارات، یک تردید را به وجود می‌آورد. توضیح آن به این صورت است: آنها گفته‌اند.
این جمله، شبهه‌ای جداگانه را مطرح می‌کند. توضیح آن چنین است: آنان گفتند و این شبهه را از جانب پیامبران مطرح کردند.
سپس شبهه دیگری را از جانب فرستنده پیامبر مطرح کردند و گفتند.
آنها این را، و در نتیجه، آن را منظور داشتند.
عبارت موجود در آیه به معنای رد این دیدگاه ها است.
به همین دلیل خداوند متعال فرمود.
پس، به این دلیل این سخن را گفتند. و خداوند نیز با نازل کردن این سخنان به نام رحمان، هم اعتراضات آنان را بیان کرده و هم با گفتن اینکه خداوند رحمان است، به آنان و مخاطبان قرآن پاسخ داده است.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
