برادر/خواهر گرامی ما،
“دارای تمام صفات بی نهایت و نامحدود.”
«با رحمت واسعه‌اش همه موجودات را در بر گرفته است.»
“دانش بی حد و حصر، شامل هر آنچه بوده و خواهد بود.”
(مائده، 5/54)
هرچند این نام الهی از نظر معنا به نام دیگر نزدیک به نظر می‌رسد، اما نام «الله» غالباً برای ذات و صفات خدا و نام «محیط» برای افعال او به کار می‌رود. مثلاً، وقتی می‌گوییم «الله محیط است»، هر دو نام را با هم به کار برده‌ایم و تا حدودی تفاوت بین آن دو را احساس می‌کنیم.
رحمت خدا فراگیر است. این رحمت پیش از آفرینش مخلوقات هم بود و همواره هست. هنگامی که مخلوقات را آفرید، آن رحمتش هر نیازمندی را در بر گرفت و شامل شد.
همین سخن را می‌توان در مورد علم، قدرت و دیگر صفات الهی نیز به کار برد.
بنابراین، اسم، اسمی فعلی است و بر فعل احاطه دلالت دارد. و به ذات و صفات الهی اشاره دارد.
تمام طبقات آسمان و زمین را فرا گرفته، و بزرگترین تجلیگاه نام خداست.
(بقره، ۲/۲۵۴)
با سلام و دعا…
اسلام در پرسش و پاسخ
