– در ترجمه آیه 26 سوره مائده آمده است: «پس آنان را چهل سال از آنجا (سرزمین مقدس) محروم کردیم تا در زمین سرگردان شوند. پس تو بر قوم فاسق غمگین مباش!» و در ترجمه دیگری از همین آیه آمده است: «تا در بیابان (تیه) سرگردان شوند. تو بر قوم فاسق غمگین مباش.»
– در ترجمه هایی که من در پرانتز آورده ام، بر اساس فعل “یتیهون” منطقه به عنوان صحرای تیه نامگذاری شده و در ترجمه ها به همین صورت نوشته شده است.
– مثلاً، المالیلی حمدی گفته است که واژه “تیه” هم مصدر و هم اسم است، بنابراین اصطلاح “در تیه ماندن” را باید با دو معنا در نظر گرفت: یکی، در حیرت و سرگردانی ماندن؛ و دیگری، در بیابان ماندن. یعنی به نظر می‌رسد که مفسران به همین دلیل آنجا را صحرای تیه نامیده‌اند.
– در تورات، سفر چهل ساله در صحرا به اختصار به این صورت آمده است: از رامسس به سوکوت، از آنجا به ایتام، از آنجا به پیهروت، از آنجا به مجدل و سپس به صحرای سینا. در صحرای سینا آب آشامیدنی برای مردم وجود نداشته، به همین دلیل از صحرای سینا جدا شده و در کیوروت-هاتاوا اقامت گزیده‌اند. پس از آن، در نقاط متعددی اقامت کرده‌اند که در برخی از صحراهای اطراف نیز اقامت داشته‌اند.
– یعنی اگر اشتباه نکنم، آنها نمی گویند که همه 39 سال از 40 سال (با احتساب 1 سال در کوه سینا) در صحرای سینا (صحرای تیه) سپری شده است.
– با نگاهی به ترجمه‌های قرآن، در بعضی از ترجمه‌ها به نظر می‌رسد که بنی‌اسرائیل به مدت 39 سال در صحرای تیه سرگردان بوده‌اند، زیرا در آن ترجمه‌ها آمده است: “در آن سرزمین سرگردان خواهند شد”. اما در ترجمه‌های دیگر از همان آیه، گفته شده است که در زمین سرگردان خواهند شد. عبارت “زمین” در واقع به معنای صحرای تیه و مناطق اطراف آن است.
– منظورم را فهمیدید. من متوجه نشدم که نظر دین ما در این مورد چیست؟ آیا با یهودیان در این مورد اختلاف نظر دارد یا خیر؟
– یعنی اگر در آیه منظور از زمین، یک مکان خاص نباشد، بلکه فقط سرگردانی در صحرای تیه باشد، اگر اشتباه نکرده باشم، با یهودیان در تضاد هستیم، به همین دلیل پرسیدم. آیا در این مورد نظر خواهید داد؟
– کلمه “یِتیهون”، آیه، تقویم راه بنی‌اسرائیل و غیره.
برادر/خواهر گرامی ما،
ترجمه آیه مربوطه به شرح زیر است:
«خداوند،
‘پس آنجا
(سرزمین مقدس)
آنها به مدت چهل سال از این کار منع شده اند.
(در این مدت)
آنها سرگردان و مبهوت در زمین پرسه خواهند زد. دیگر تو برای آن جامعه گمراه اندوهگین مباش.’
گفت.”
(مائده، 5/26)
– در آیه ذکر شده
«یتیهونه»
عملی
“تاهه”
فعل ماضی، مضارع است.
تاهه
کلمه،
“شگفت زده شد، تعجب کرد، متحیر ماند، و نمی دانست چه کند.”
به معانی نظیر اینها می آید.
تیه
در صورتی که
شگفتی
به معنای.
(ر.ک. المراغي، محل مورد نظر)
همچنین
«تیه»
کلمه،
که هر کس در آن قدم بگذارد، سرگردان و مبهوت می شود و به مقصود خود نمی رسد.
بیابان
به این معنی هم هست.
(نگاه کنید به: البقاعی، المراغی، تفسیر آیه مربوطه)
– در آیه آمده است
“چهل سال”
این مفهوم توسط مفسران به دو صورت تفسیر شده است:
الف)
«خداوند به عنوان مجازات، ورود یهودیان به مکان مقدس (اورشلیم) را به مدت چهل سال حرام کرد.»
(نگاه کنید به تفاسیر طبری، زمخشری و رازی از آیه مربوطه)
بر این اساس، یهودیان به مدت 40 سال وارد اورشلیم نشدند و سرگردان در زمین به این سو و آن سو رفتند.
ب) «خداوند ورود یهودیان به قدس را (بدون تعیین مهلت) ممنوع کرده است.»
.
آنها چهل سال در بیابان سرگردان زیستند.”
(نگاه کنید به طبری، زمخشری، رازی، آیه)
از این دو تفسیر، نتیجه متفاوتی حاصل می شود.
اولاً:
اگر ورود یهودیان به مکان مقدس (قدس) به مدت چهل سال حرام شده بود، در آن صورت آنان در طول این چهل سال نتوانسته‌اند وارد قدس/ارض مقدس شوند. پس از پایان این مدت، وارد ارض مقدس شده‌اند.
دوم:
اما اگر آنها چهل سال در بیابان سرگردان زیسته باشند، در آن صورت بسیاری از همان افراد در پایان این مدت نتوانسته‌اند وارد سرزمین مقدس شوند. ممنوعیت ورود به سرزمین مقدس همچنان ادامه داشته است. به احتمال زیاد بسیاری از آنها در آنجا مرده‌اند. سپس فرزندانشان وارد قدس شده‌اند.
(مقایسه شود با: زمخشری، رازی، بیضاوی، شرعاوی، محل مربوطه)
– به نظر اکثر علمای اسلام، مساحت این صحرای سرگردانی «۶ فرسخ (۱۸ مایل)» است.
(نگاه کنید به: الشراوی، محل مربوطه).
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
