– آیه 27 سوره یونس و آیه 81 سوره بقره را شرح می دهید؟
برادر/خواهر گرامی ما،
جهنم،
درجات جهنم متفاوت است. همه جا یکسان نیست. عذاب در جهنم بر حسب بزرگی گناه فرق می‌کند.
سوره یونس، آیه 27:
«اما کسانی که بدی کرده‌اند، جزای بدی به اندازه آن بدی است، و خواری و ذلت آنان را فرا می‌گیرد، و برای آنان جز خدا هیچ یاری‌کننده‌ای نیست، چهره‌هایشان تاریک و گرفته است، گویا پاره‌ای از شب تاریک بر آن افتاده است، اینان اهل دوزخند و در آن جاودانه خواهند ماند.»
کسانی که مرتکب گناه و بدی شده و از هدف خلقت الهی خارج شده و به شرک، کفر و عصیان پرداخته و اعمال زشت و اخلاق ناپسند کسب کرده‌اند، هر گناه و بدی که مرتکب شده‌اند، به همان اندازه مجازات خواهند شد. یعنی در بدی‌ها، برخلاف نیکی‌ها، افزایشی در کار نیست. در حالی که در نیکی‌ها، احسان به مراتب بیشتر از آن است، در بدی‌ها، اصل بر عدالت است. [اواخر سوره انعام]
هر کس بدی کند، جز به مثل آن مجازات نگردد.
(سوره انعام، آیه ۱۶۰)
[به تفسیر آن آیه مراجعه شود.] و آنان را ذلت و خواری و حقارت فراگیرد. نه تنها صورتشان سرخ شود، بلکه در ذلت و خواری عظیمی که همه وجودشان را فرا گرفته است، فرو روند. هیچ نجات دهنده و پناه دهنده ای از جانب خدا ندارند. هیچ کس نیست که آنان را از دست خدا نجات دهد. چنانکه تصوّر هیچ قدرتی که آنان را از قهر و غضب خدا نجات دهد و حفظ کند، ممکن نیست، و چنانکه در مورد مؤمنان است، از شفاعت کنندگان به اذن خدا یاری نخواهند دید. در چنان ذلت و خواری و حقارتی به سر می برند که هیچ کس هم نمی تواند از خدا برایشان طلب نجات کند. گویا صورتشان را پارچه ای از شب تاریک پوشانده، در ناامیدی و بیچارگی، از شرم و رسوایی صورتشان تاریک گشته است. اینان اهل جهنم اند و در آن جاودانه خواهند ماند. از آنجا که ایمان نیاورده و مورد عفو قرار نگرفته اند، بدی هایی که مرتکب شده اند با آنان جاودانه شده و با آنان به جهنم رفته است. آنان در جهنم جاودانه خواهند ماند و عذابشان نیز جاودانه ادامه خواهد یافت.
سوره بقره، آیه 81:
«آری، هر کس گناهی مرتکب شود و گناهش او را از هر سو فرا گیرد، پس آنان اهل آتشند و در آن جاودانه خواهند ماند.»
«۸۱. ای محمد، به آنان بگو: آیا شما از خدا در این باره پیمان و عهدی گرفته‌اید؟ اگر چنین است، خدا پیمان خود را نقض نمی‌کند و از وعده‌اش برنمی‌گردد. یا آنکه چیزی را که نمی‌دانید به خدا افترا می‌بندید؟»
نه، قضیه آنطور که آنان می‌گویند نیست. هر کس که گناهی مرتکب شود و بدی کند و آن بدی او را از هر سو فراگیرد؛ درون و بیرونش، قلب و زبان و دیگر اعضایش را کاملاً بپوشاند، بدی را عادت کند و آن را حلال بداند، اینان اهل آتش و اصحاب آتشند و در آن آتش جاودانه خواهند ماند. نه آنطور که آنان می‌پندارند و ادعا می‌کنند، نه در هفت روز و نه در چهل روز، هرگز از آن آتش رهایی نخواهند یافت، همواره در آنجا خواهند ماند، آنجا عالم جاودانگی است. و اینان به آن عالم با گناه آلوده، با بدی آغشته و بدون هیچ پاکی رفته‌اند و بدی، خصلت و ویژگی ابدی آنان شده است. اگر یک بدی انسان را فراگیرد، اینگونه نتیجه دهد، پس حال کسانی که به بدی‌های فراوان آلوده‌اند، قابل قیاس است. پس معلوم می‌شود کسانی که گناه تمام وجودشان را فرا نگرفته، از کسانی نیستند که در آتش جهنم جاودانه بمانند. درباره کسانی که در قلبشان ذره‌ای ایمان باقی مانده، گناه را گناه می‌دانند و آن را حلال نمی‌شمارند، جاودانگی (خلود) …
(عذاب ابدی)
وجود ندارد. در واقع، روزهای معدودی را می توان برای این موارد تصور کرد.”
(ر.ک. المالیلی م. حمدی یازیر، تفسیر قرآن کریم)
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
