– من با بعضی مشکلات سلامتی دست و پنجه نرم می‌کنم و این مشکلات در طول روز مرا به شدت آزار می‌دهند. آیا عادلانه است که خداوند این همه سختی را بر بنده خود روا دارد؟
– مثلاً، اگر بخواهیم با دوستانمان فعالیتی انجام دهیم، من به شدت مضطرب می‌شوم، سعی می‌کنم مشکلی را که از آن خجالت می‌کشم پنهان کنم، درد ناشی از مشکلم را سرکوب کنم، روزم با این فکر می‌گذرد که آیا بیماری‌ام مشکلی ایجاد می‌کند، چطور آن را حل کنم و با خجالت‌زدگی، اما دوستانم فقط لباس می‌پوشند و می‌آیند.
– چرا این نظام اینقدر ناعادلانه است؟
برادر/خواهر گرامی ما،
آیا ما درخواستی برای انسان بودن، به ویژه مسلمان بودن، ارائه کرده بودیم؟
آیا تاوانی پرداختیم؟
ما چه کردیم که سزاوار این شدیم؟
خب، ما می توانستیم یک شغال، یک کرم ابریشم، سنگی در سیاره مریخ یا ماری در صحرا باشیم؛
اما ما انسان بودیم!
ما می‌توانستیم بسیار باهوش‌تر باشیم، یا بسیار کم‌هوش‌تر. می‌توانستیم نابینا، فلج یا ناشنوا به دنیا بیاییم. می‌توانستیم یتیم و بی‌سرپرست در یک یتیم‌خانه بزرگ شویم. می‌توانستیم یک سوری باشیم که امروز با سه فرزندش، همسرش، خواهران و برادرانش، مادر و پدرش که حتی فرصت دفن کردنشان را هم نداشته، از ادلب فرار می‌کند و کودکی یک ساله در آغوش دارد…
ولی نشد!
خداوند ما را در شرایط فعلی مان،
برخی از آنها سالم تر، برخی بیمارتر، برخی ثروتمندتر، برخی فقیرتر، برخی باهوش تر، برخی کم هوش تر و غیره… به نوعی.
او را آفرید و به این دنیای امتحان فرستاد.
به راستی که خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:
«ما شما را به طور قطع با اندکی ترس و گرسنگی، و اندکی از دست دادن اموال و جانها و محصولات، آزمایش خواهیم کرد. پس بشارت باد بر صابران! آنان که چون مصیبتی به ایشان رسد، گویند: «ما از آنِ خدائیم و به سوی او بازمی‌گردیم.» آنانند که از پروردگارشان آمرزش و رحمتی نصیبشان است، و آنانند که هدایت یافتگانند.»
(سوره بقره، آيات 155-157)
فراموش نکنیم که هر وضعیتی گذراست!
وضعیت سلامتی، وضعیت مالی و وضعیت اجتماعی ما در هر لحظه ممکن است به سمت مثبت یا منفی تغییر کند. اما ما به طور کامل از حکمت مثبت و منفی بودن آن آگاه نیستیم. چنانکه در آیه شریفه آمده است:
«…اما چه بسا از چیزی ناخوشایند باشید، در حالی که آن برای شما خیر است. و چه بسا چیزی را دوست بدارید، در حالی که آن برای شما شر است. و خدا خیر شما را می‌داند، و شما نمی‌دانید.»
(سوره بقره، آیه 216)
آنچه بر عهده ماست؛
– شکرگزاری برای آنچه که به ما عطا شده است، چه کم و چه زیاد، به دلایلی که حکمت آن را درک نمی کنیم؛
– برای آسان کردن شکرگزاری، همواره ایمان خود را افزایش دهیم؛
– همیشه به افرادی نگاه کنید که در شرایطی به مراتب دشوارتر از ما قرار دارند،
– از طرفی، برای اینکه رنج هایی که می کشیم کفاره گناهانمان باشد و از بین برود، باید به اسباب و علل متوسل شویم،
– دعا و استغفار به درگاه خدا و پناه بردن به اوست.
– برای قبول شدن این دعاها، مهمترین شرط این است که وظایف بندگی خود را، به ویژه نمازهایمان را، با اخلاص و به طور کامل به جا آوریم.
همچنین، فراموش نکنیم و مطمئن باشیم که،
ما از هر نعمتی که به ما ارزانی شده است، بدون استثنا، مورد بازخواست قرار خواهیم گرفت.
(نگاه کنید به سوره تکاثر)
و شاید رنج ظاهری اش در این دنیای سه روزه باشد.
محروم بودن از آن نعمت هم حساب ما را آسان تر خواهد کرد.
بی‌نهایت کجا و زندگی فریبنده و کوتاهِ دنیوی کجا!
همانطور که در هر موضوعی صدق می‌کند، در این مورد هم، کار به میزان ایمان ما بستگی دارد.
برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید:
–
برای ناراحتی های ناخواسته نسبت به خدا چه توصیه ای دارید؟
–
هیچ مصیبتی بدون اذن خدا به انسان نمیرسد! هر کس هم که به خدا…
–
چرا کافران بیمار می شوند؟
–
معنای سخن “خداوند هر کس را که بخواهد به سختی می اندازد” چیست؟
–
چرا خدا این دنیا را بر اساس عدالت نیافرید، بلکه برعکس، بر اساس جنگ و …
–
به بهانه وجود کسانی که در کشورهایی مثل آفریقا از گرسنگی می میرند، -نعوذ بالله…
–
بیشترین سوالات در مورد بلاها و مصیبت ها.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
