– روایتی وجود دارد که در شبهای ده روز اول ماه ذی‌الحجه، خواندن چهار رکعت نماز حاجت فضیلت فراوانی دارد. آیا این روایت صحیح است؟
– هرچند روایت معتبر نیست، آیا خواندن این نماز اشکالی دارد؟
– روایت است که:
از حضرت علی (رضی الله عنه) روایت شده است که رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«هنگامی که ده روز اول ماه ذی الحجه فرا رسد، به عبادت و طاعت بیشتر بپردازید؛ زیرا این روزها، روزهایی است که خداوند آن را فضیلت بخشیده است. حرمتی که به شبهای آن روزها نهاده می شود، همانند حرمتی است که به روزهای آن نهاده می شود.»
هر کس بخواهد در یکی از آن شب‌ها نماز بخواند، به این صورت بخواند:
بعد از گذشت ثلث آخر شب برخیزد و چهار رکعت نماز بخواند. در هر رکعت از این نمازها یک بار سوره فاتحه را بخواند. سه بار سوره اخلاص و معوذتین (فلق و ناس) را بخواند. و در هر رکعت سه بار آية الكرسي (آیه 255 سوره بقره) را بخواند.
پس از اتمام نماز، باید دست‌هایش را باز کند و این دعا را بخواند:
«سبحان ذي العزة والجبروت»
سبحان ذي القاعدة والملكوت.
سبحان الحي الذي لا يموت. لا إله إلا هو يحيي ويميت وهو حي لا يموت.
سبحان الله رب العباد والبلاد والحمد لله كثيراً طيباً مباركاً على كل حال.
الله اکبر کبیراً. ربنا جل جلاله و قدرته فی کل مکان.
«خداوند متعال، صاحب عزت و جبروت، از صفات ناقص مبرا است.»
خداوند متعال، صاحب قدرت و ملکوت، از صفات ناقص مبرا است.
خداوند زنده و جاودان، از صفات ناقص و عیب‌ها مبرا است.
جز او خدایی نیست؛ اوست که می‌میراند و زنده می‌کند.
خداوند (ج)، پروردگار بندگان و سرزمین‌ها، از صفات ناقص مبرا است.
بسیار پاک و مبارک، در هر حال و در هر شرایطی، الحمدلله.
خداوند (ج) بزرگترین بزرگان است. شأن و عظمت پروردگار ما والا است؛ علم و قدرتش همه جا نافذ است.
از این پس، هر آرزویی که دارد، باید آرزو کند، برای کسی که چنین کند؛
خداوند متعال ثواب کسی را که خانه اش (کعبه) و قبر پیامبرش (ص) را زیارت کند و در راه خدا جهاد کند، عطا می فرماید.
هر دعایی که از خداوند متعال بخواهد، خداوند (عزوجل) آن را به او عطا فرماید. هر کس در هر یک از آن ده شب، این نماز را به تنهایی بخواند، خداوند (عزوجل) او را به برترین بهشت فردوس داخل فرماید. هر بدی از او محو شود و به او گفته شود:
“دوباره شروع به انجام کارهای خوب کن.”
هنگامی که روز عرفه فرا رسد، هر کس روزش را روزه بدارد و در شبش نمازهای وارده را به جا آورد و با خواندن دعاهای وارده، در حضور خداوند (عزوجل) با گریه و زاری تضرع نماید، خداوند (عزوجل) به فرشتگانش می فرماید:
«ای فرشتگان من، گواه باشید؛ من این بنده ام را بخشیدم و او را در ثواب حاجیان شریک کردم.»
سپس رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«فرشتگان از احسان خدا به بنده ای که نماز می خواند و دعا می کند، شاد می شوند و به یکدیگر بشارت می دهند.» (عبدالقادر گیلانی، غنیه، 2/40-41)
برادر/خواهر گرامی ما،
ما نتوانستیم روایت مربوط به آن حدیث را در منبع معتبری پیدا کنیم.
نمازی که سنت بودن آن ثابت نشده است، به آن صورت خواندن درست نیست. به خصوص اگر شخص معتقد باشد که سنت نیست، انجام آن مناسب نخواهد بود.
در عوض، حدیث معتبری به این صورت وجود دارد:
از ابن عباس روایت شده است که حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
«هیچ روزی از روزهای سال، از نظر اعمال صالحی که در آن انجام می‌شود، نزد خدا محبوب‌تر از ده روز اول ماه ذی‌الحجه نیست.»
وقتی از او پرسیدند: «جهاد هم همینطور است؟» گفت: «بله، جهاد هم همینطور است، اما کسی که با جان و مال خود به جهاد برود و با هیچ چیز برنگردد، از این قاعده مستثنی است.»
ترمذی این حدیث را صحیح دانسته است.
(ر.ک. ترمذی، ح.ن: 757)
همین حدیث را بخاری نیز با یکی دو کلمه تفاوت روایت کرده است.
(نگاه کنید به بخاری، حدیث شماره: 969)
همچنین، در روایتی از ابن عمر در مورد کارهایی که در این روزها باید انجام شود، پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
«هیچ روزی نزد خدا به بزرگی ده روز ذی الحجه نیست و هیچ عملی در آن روزها نزد خدا محبوب تر از عمل در این ده روز نیست. پس در این روزها بسیار تسبیح و تکبیر و تحمید بگویید.»
(ابن حنبل، مسند، 9/323)
خلاصه:
روزه گرفتن در این روزها، در روزها و شب هایش
سبحان الله
با گفتن تسبیح،
الحمدلله
با گفتن تحمید،
الله اکبر
با گفتن تکبیر و
لا إله إلا الله
با گفتن “لا اله الا الله”
ذکر کردن، نام بردن
قرآن خواندن، توبه و استغفار کردن، و از گناهان بیشتر پرهیز کردن
با انجام اعمال نیکی همچون اینها، زنده نگه داشتن این ده شب و روز میسر است.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
