– در آیات 233 سوره بقره، 15 سوره احقاف و 14 سوره لقمان، مجموع مدت شیردهی 30 ماه ذکر شده است و پس از تولد 2 سال یعنی 24 ماه می شود. بر این اساس، 30-24 = 6 ماه می شود. نوزادانی که در این 6 ماه متولد می شوند، به سختی زنده می مانند، کبدشان به طور کامل رشد نکرده و مجبورند به دستگاه وصل شوند و نمی توانند شیر بخورند.
– نوزادان شش ماهه ای که در زمان پیامبر ما به دنیا می آمدند، چگونه زندگی می کردند؟
– این سوال خیلی ذهنم را مشغول کرده، ممنون میشم اگه کمکم کنید.
برادر/خواهر گرامی ما،
«
برای کسانی که مایل به اتمام دوره شیردهی هستند، مادران به مدت دو سال تمام به فرزندان خود شیر می دهند.
تهیه خوراک و پوشاک آنان (مادران) و رعایت عرف بر عهده پدر است. هیچ کس را به کاری فراتر از توان و مسئولیتش مکلف نمی کنند.
-هیچ مادر و پدری نباید به خاطر فرزندش مورد آزار و اذیت قرار گیرد-
(اگر پدر فوت کرده باشد) وارث نیز به همین امر مسئول است. اگر (مادر و پدر) با مشورت و توافق یکدیگر بخواهند (قبل از دو سالگی) کودک را از شیر بگیرند، بر آنان گناهی نیست. و اگر بخواهید فرزندانتان را به دایه‌ای بسپارید تا شیر بدهد، در صورتی که مزد او را به نحو احسن و مطابق عرف بپردازید، بر شما گناهی نیست.
از نافرمانی خدا بپرهیزید و بدانید که خدا به آنچه انجام می‌دهید، آگاه است.
(سوره بقره، آیه ۲۳۳)
«ما به انسان فرمان دادیم که به پدر و مادرش نیکی کند.»
مادرش با چه زحمتی او را در شکم حمل کرد و با چه زحمتی به دنیا آورد!
مدت حمل او (در رحم) و دوران شیرخوارگی اش (در مجموع) سی ماه است.
سرانجام، هنگامی که به سن بلوغ می رسد و به چهل سالگی می رسد، می گوید:
«پروردگارا، مرا بر نعمت‌هایی که به من و پدر و مادرم ارزانی داشتی، سپاسگزار کن و مرا به انجام اعمال صالحی که تو از آن خشنود باشی، الهام فرما. و نسل مرا نیز صالح قرار ده. به درستی که من به سوی تو بازگشتم و من از تسلیم‌شدگانم.»
(احقاف، 46/15)
«ما به انسان فرمان دادیم که به پدر و مادرش نیکی کند. مادرش او را در حالی که هر روز ضعیف‌تر می‌شد، در شکم خود حمل کرد.»
از شیر گرفتن او هم ظرف دو سال اتفاق می‌افتد.
(به همین سبب) ما به انسان چنین فرمان دادیم:
“از من و پدر و مادرت تشکر کن. بازگشت به سوی من است.”
(لقمان، 31/14)
همانطور که در این آیات مشاهده می‌شود، مدت زمان ایده‌آل شیردهی دو سال است. اما می‌تواند کمتر از این هم باشد.
ذکر مدت بارداری و شیردهی به عنوان 30 ماه، به این اشاره دارد که حداقل مدت بارداری می تواند 6 ماه باشد. در واقع، این مورد، یعنی زایمان در 6 ماهگی، در عصر جاهلیت امری شناخته شده نبود. به ندرت اتفاق می افتاد و همه از آن آگاه نبودند. به عنوان مثال، بر اساس روایتی، حضرت عمر در مورد زنی که شش ماه پس از ازدواجش فرزندی به دنیا آورده بود، با این تصور که این فرزند حاصل زنا قبل از ازدواج است، خواستار مجازات او شد. حضرت علی با آگاهی از این موضوع، با خواندن آیه 15 سوره احقاف، به امکان زایمان در 6 ماهگی استناد کرده و از اجرای مجازات جلوگیری کرد.
(نگاه کنید به تفسیر آیه مربوطه از رازی، قرطبی و شعراوی)
حضرت ابن عباس نیز با استناد به این آیه، فرموده‌اند که نوزاد نه ماهه را ۲۱ ماه (۹+۲۱=۳۰) و نوزاد شش ماهه را ۲۴ ماه (۶+۲۴=۳۰) شیر دادن مناسب است.
در نتیجه، می‌توان گفت که این آیه به حقیقتی اشاره دارد که مردم آن زمان از آن آگاه نبودند (اینکه جنین می‌تواند در شش ماهگی به دنیا بیاید)، و بدین ترتیب زنانی که چنین زایمانی داشتند از تهمت تبرئه شدند.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
