برادر/خواهر گرامی ما،
به پیامبرمان (ص):
“فلان شخص شب‌ها نماز می‌خواند و روزها دزدی می‌کند.”
گفتند. پیامبر ما (ص) نیز فرمودند:
«عملش به زودی او را از شرّ کارهایی که کرده باز خواهد داشت.»
او پاسخ داد.
(نگاه کنید به: غزالی، إحياء علوم الدين، ۱/۳۶۶)
– عراقی، که این حدیث را تخریج کرده، بیان کرده است که ابن حبان آن را نقل کرده است، اما در مورد صحت آن چیزی نگفته است.
(ر.ک. تخریج احادیث الإحیاء -همراه با الإحیاء-، مأخذ پیشین)
به طور اصولی، عراقی احادیثی را که ضعیف می‌دانست، مشخص می‌کرد. سکوت او در این مورد را می‌توان نشانه‌ای از قبول صحت این روایت دانست.
– معنای این حدیث این است:
افراد ممکن است در ابتدا به دلیل سطحی بودن نمازشان از گناهان دوری نکنند. اما با تداوم در نماز، این عبادت از حالت سطحی خارج شده و به تدریج درونی می شود و درس های تقوایی که باید از آن آموخت، فرا گرفته می شود.
زیرا عظمت خدا تنها با عبادت، به ویژه نماز، در دل‌ها جای می‌گیرد. و آن کس که عظمت خدا را درک کند، از مخالفت با او پرهیز می‌کند.
در واقع، در قرآن چنین آمده است:
«کتابی را که بر تو نازل شده است بخوان و ابلاغ کن، و نماز را به درستی به جا آور. به درستی که نماز، انسان را از کارهای زشت و ناپسند باز می‌دارد. و یاد خدا به وسیله نماز، البته از بزرگترین فضیلت‌هاست. و خدا به همه اعمال شما آگاه است.»
(سوره عنکبوت، آیه 45)
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
