در آیات ۵۱ تا ۶۱ سوره صافات، از اهل بهشت و اهل جهنم سخن به میان آمده است… از آینده، یعنی از زندگی در بهشت و جهنم… در این صورت، خداوند با علم ازلی خود از آینده خبر داده است…
الف) اما آیا عبارت “پس برای چنین سعادتی تلاش کنند تلاشگران” در انتهای آیه، خطاب به اهل بهشت است یا خطاب به خداوند؟
ب) آیا در اینجا پیامی برای کسانی که در دنیا زندگی می‌کنند وجود دارد؟ زیرا زندگی بهشت و جهنم بعد از زندگی در این دنیا آغاز خواهد شد.
ج) در آیه ای که از آینده خبر می دهد، جمله آخر “کسانی که برای چنین سعادتی تلاش می کنند” برای چه کسانی به کار رفته است؟
برادر/خواهر گرامی ما،
الف)
در انتهای این آیات آمده است:
“کارگران باید برای چنین سعادتی تلاش کنند”
در کنار کسانی که معتقدند این سخن از آن خداست، کسانی هم هستند که معتقدند این سخن از آن اهل بهشت است.
(ر.ک. ماوردی، رازی، محل مربوطه)
طبری،
او ترجیح داد که این سخن را به خدا نسبت دهد.
(طبری، محل مربوطه)
ب)
بله، این عبارت از هر کسی که باشد، قرار دادن آن توسط خداوند، پیامی است که مردم جهان را به تلاش در راه حق تشویق می کند.
ج)
در آیات مورد بحث (۵۱-۶۱) به موازنه ایمان و کفر پرداخته شده است.
این اصل، روشی است که قرآن معمولاً از آن پیروی می‌کند. به این معنا که کافرانی که در جهنم جاودانه خواهند ماند، با مؤمنان کاملی که به وظایف ایمانی خود عمل می‌کنند، به عنوان دو نمونه‌ی ایده‌آل با هم مقایسه می‌شوند.
اطلاعات دقیقی در مورد مؤمنانی که به دلیل گناهانشان به جهنم می روند و سپس از آنجا خارج شده و به بهشت می روند، ارائه نشده است.
اینجا هم یک مؤمن که راهی بهشت است، با دوست کافرش که راهی جهنم است، سخن می‌گوید.
“ناگهان”
(آن شخص بهشتی)
او نگاه می‌کند و دوستش را درست در وسط جهنم می‌بیند. به او می‌گوید: به خدا قسم، تو نزدیک بود مرا هم به آنجا بکشانی.
(همانند خودت، با انکار، منحرف نشو)
تو مرا هلاک می‌کردی. اگر لطف پروردگارم نبود، من هم اکنون…
(به جهنم)
از جمله کسانی می‌شدم که آورده می‌شدند.»
(سوره صافات، آيات 55-57)
از آیه فوق، می‌توان این موازنه بین ایمان و کفر را مشاهده کرد.
با توجه به این موضوع، با جمله آخر
-نه فقط به افراد خاص یا فقط به مؤمنان-
به همه انسان ها درسی داده شده است.
اشاره شده است که عنصر ایمان، که تنها بندگی خالصانه را به ارمغان می آورد، نسخه نجات است.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
