– من در حین تلاوت قرآن، ترجمه آن را هم می‌خوانم. در حین تلاوت، به آیه 150 سوره نساء رسیدم. با دیدن ترجمه، به نظرم رسید که این آیه به بیماری دئیسم اشاره دارد. زیرا با خواندن قسمت “کسانی که می‌خواهند بین خدا و پیامبرانش جدایی بیندازند” از آیه، گفتم: “سبحان الله! این آیه از 14 قرن پیش به دئیست‌های امروزی و دئیسم خطاب می‌کند و خبر از باطل بودن ایمانشان می‌دهد.”
– آیا این فكر من درست است؟
برادر/خواهر گرامی ما،
ترجمه آیات مربوطه به شرح زیر است:
«بی‌گمان کسانی که خدا و پیامبرانش را انکار می‌کنند و می‌خواهند میان خدا و پیامبرانش جدایی افکنند و به خدا ایمان آورند و پیامبرانش را انکار کنند و گویند:
«ما به بعضی از پیامبران ایمان می‌آوریم و بعضی را انکار می‌کنیم.»
آیا کسانی نیستند که بخواهند راهی بین ایمان و کفر برگزینند؟ اینان همان کافران حقیقی هستند. و ما برای کافران عذابی خوارکننده آماده کرده‌ایم!»
(نساء، 4/150-151)
در این آیات، کافران به چهار گروه تقسیم شده‌اند:
1.
کسانی که هم خدا و هم پیامبرانش را انکار می‌کنند.
؛
کسانی که بت می‌پرستند و/یا عقل و نفس خود را به مقام بت می‌رسانند.
مشرکان، بی دینان، خداناباوران، ماتریالیست ها، طبیعت پرستان و…
در این گروه قرار می گیرد.
بر اساس اینها، خانه ای که در آن زندگی می کنند، معمار/طراح، استادکار و کارگر ندارد. عالم هستی هم همینطور است، خود به خود به وجود آمده و قوانین خاص خود را دارد.
(کیهانی و طبیعی)
او آن را قرار داده است، و آن بدون معنا و هدف در طول زمان به سادگی به جلو می رود.
2.
کسانی که می خواهند بین خدا و پیامبرانش جدایی بیندازند.
؛
یعنی کسانی که ادعای ایمان به خدا را دارند اما به پیامبران اعتقاد ندارند و به دنبال فلسفه ماسونی هستند.
خداباوران
و مشابه آن ها
در این گروه قرار می گیرد.
اینها پیامبران را انکار می‌کنند و اعتقادشان به وجود خدا، حتی به خدای واحد، ارزشی ندارد. زیرا
«آنان که می‌گویند: «خداوند هیچ چیز نازل نکرده است»، خدا را آن‌گونه که شایسته است، نشناخته‌اند.»
(سوره انعام، آیه 91)
3.
کسانی که به بعضی از پیامبران ایمان آورده و به بعضی دیگر ایمان نیاورده‌اند.
؛
یهودیان و مسیحیان در این گروه قرار می گیرند.
در واقع، یهودیان نبوت حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص) را به رسمیت نمی‌شناسند. مسیحیان نبوت حضرت موسی و حضرت عیسی را تأیید می‌کنند، اما نبوت حضرت محمد (ص) را انکار می‌کنند.
۴.
کسانی که می خواهند راهی بین ایمان و کفر برگزینند.
؛
اینها
آنها منافق هستند.
منافق
«در حالی که در واقع ایمان نداشتند، گفتند: به خدا و روز قیامت ایمان آوردیم.»
می‌گوید
(سوره بقره، آیه 8)
به دلیل سردرگمی ذهنی، اختلال روانی یا ضعف اراده
میان ایمان و کفر مردد، در شک و تردید سرگردان.
(نساء 4/137، 143)
نزدیک به کفر تا ایمان
(آل عمران ٣:١٦٧)
او فردی دو شخصیتی است.
این افراد نامسلمان همگی به طور مداوم به مؤمنان ستم می‌کنند و هرچه در توان دارند علیه اسلام، تنها دین حق نزد خدا، انجام می‌دهند. ممکن است از نظر جهان‌بینی نقاط مشترک چندانی با هم نداشته باشند، اما…
آنها در دشمنی با اسلام متحد می شوند.
خداوند خبر می‌دهد که همانا اینان خود کافران حقیقی هستند و برای کافران عذابی خوارکننده مهیا کرده است.
به طور خلاصه،
در این آیات
بی‌خدا، خداپرست، یهودی، مسیحی و منافق
می توان گفت که این اشاره ای است به همه اهل کفر، به ویژه به سران آن ها.
با سلام و دعا…
اسلام در پرتو پرسش‌ها
